Przedstawienie opowiada o tęsknotach, dociekaniu Prawdy i Piękna, z właściwą poetce serdeczną ironią. Muzyka Urszuli Borkowskiej rozpisana na aktorski czterogłos wydobywa rytm i rym poezji Szymborskiej i sprzyja uwadze widzów. Izabella Bukowska-Chądzyńska, Monika Węgiel, Joanna Trzepiecińska i reżyserka Magdalena Smalara tworzą idealnie zestrojony kwartet, ale każda z nich ma też partie solowe. Wiersze znane i mniej znane oraz fragmenty „Lektur Nadobowiązkowych” składają się na trochę więcej niż 100 minut, 100 minut dla umysłu i serca; tak mało w naszym życiu jest poezji, a przecież tak przyjemnie jest się w niej zanurzyć.

Lekkość, humor, kobiecość i wdzięk, błyskotliwe pointy, Prawda i Piękno na wyciągnięcie ręki – oto czego można się spodziewać po tym wieczorze.

Spektakl objęty jest patronatem Fundacji Wisławy Szymborskiej.

Występują: Joanna Trzepiecińska, Monika Węgiel, Magda Smalara, Izabella Bukowska-Chądzyńska
Scenariusz i reżyseria: Magda Smalara
Muzyka: Urszula Borkowska
Scenografia i kostiumy: Jan Kozikowski
Zespół muzyczny w składzie: Urszula Borkowska – piano, Wojciech Gumiński – kontrabas, Marcin Świderski – saksofony, flety

Wisława Szymborska, właśc. Wisława Maria Szymborska-Włodek – ur. 2 lipca 1923 r., zm. 1 lutego 2012 r. w Krakowie. Polska poetka, eseistka, krytyczka, tłumaczka, felietonistka; laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, dama Orderu Orła Białego. Wydała 13 tomów wierszy, które przetłumaczone zostały na ponad 40 języków. Publikowała także przekłady poezji, głównie z francuskiego i niemieckiego.