Spektakl zapowiadany jako jeden z największych projektów teatralnych Teatru Pieśń Kozła miał swoją premierę na Scenie im. Grzegorzewskiego w Teatrze Polskim. „Anty-Gone” w reżyserii Grzegorza Brala z dramaturgiczną oprawą Alicji Bral to dzieło trzyczęściowe otwierające nowe skojarzenia i nieoczywiste konteksty z antycznymi losami Antygony, Polinejkesa, Kreona i Eurydyki.
Plastycznie piękny, urzekający mantrycznymi rytmami, polifonią głosów, harmonią ruchów, elektryzujący i przerażający jednocześnie, z powodzeniem mógłby zaistnieć na scenach kameralnych w trzech odrębnych częściach… Ale jest tryptykiem, więc ciągnie się ponad trzy godziny z dwoma przerwami i jego ciągłość zdaje się nawiązywać do malarskich arcydzieł, które wciągają w swój niezwykły świat uniwersaliów, wartości i namiętności.
Na dużej scenie spotka się trzydziestu artystów z całego świata. Słyszymy aktorów mówiących po grecku, francusku, angielsku, a nad sceną pojawiają się polskie tłumaczenia wypowiadanych, wykrzykiwanych, wyszeptywanych fraz.
Każda z części znakomitego tryptyku posiada swoją odrębna formę artystyczną i tytuł. „Siedem bram Teb”, „Anty-Gone” oraz „Ekstaza” stanowią trzy spojrzenia teatralne koncentrujące się wokół „Antygony” Sofoklesa.
Twórcy reinterpretują, komentują, poddają analizom grecki tekst, wykorzystując przy tym słowo, muzykę, taniec współczesny oraz ruch.
W pierwszej części osobą dominującą jest Kreon w czarnej skórze, który wprowadza widzów w świat męskich racji przy wtórze bębnów, gitary elektrycznej, heavy metalu. Osadzony w klatce obozu-więzienia z siatkowym, metalowym ogrodzeniem zwieńczonym drutem kolczastym przemawia do widza mocnym wizerunkiem.
W drugiej części – „Anty-Gone” widzowie mogą oglądać Antygonę walczącą o swoje prawa. Słyszymy kilkanaście polifonicznych pieśni, wzbogaconych brzmieniem wiolonczeli, śpiewanych przez międzynarodową grupę wokalistów. Widzimy tancerzy (przygotowanych przez francuską choreografkę Melanie Lomoff), którzy językiem tańca współczesnego wyrażają co niewyrażalne słowem.
W trzeciej części tryptyku twórcy ofiarowują nam „Ekstazę” – podsumowujący muzyczno- choreograficzny esej filozoficzny skupiający się na zdeformowanej miłości. Na scenie pojawiają się wszyscy aktorzy, wokaliści i muzycy i fundują nam finał na miarę największych dzieł sztuki.
„Anty-Gone” to spektakl w formie i treści osadzony głęboko w stylistyce Teatru Pieśń Kozła. Zwolennicy tego sposobu interpretacji świata będą zachwyceni, przeciwnicy wyjdą z teatru po pierwszej części, ale jednych i drugich „Anty-Gone” poruszy, jak każde znakomite, ponadczasowe dzieło.
tekst: Dorota Olearczyk
foto: mat. organizatorów
Realizatorzy:
Reżyseria: Grzegorz Bral
Dramaturgia: Alicja Bral
Rytmy greckie na bębnach: Radosław Nowakowski
Gitara elektryczna: Kamil Abt
Perkusja: Przemysław Michalak
Kompozycje i aranżacje tekstów greckich I części: Dimitris Varkas, Kamil Abt
Tłumaczenia greckich partii I części: Dimitris Varkas
Kompozycja muzyczna II i III części: Maciej Rychły
Aranżacja muzyczna II części: Maciej Rychły i Przemysław Michalak
Choreografia I części : Julien Touati
Choreografia II i III części : Melanie Lomoff
Kostiumy: Alicja Gruca
Scenografia: Robert Florczak i Grzegorz Bral
Dźwięk: Waldemar Trzaska
Światła: Wojciech Maniewski
Autor plakatu: John Weston Group
Autor rzeźby (plakat): Roland Grabkowski
Obsada:
Aktorzy:
I i III część: Kamil Abt, Anu Almagro, Gabriel Almagro, Mikołaj Bońkowski, Jakub Lechki, Dominik Kujawa, Bogdan Koca, Julien Touati, Przemysław Michalak, Dimitris Varkas.
II i III część: Volodymyr Andrushchak, Paweł Frasz, Piotr Gałek, Anna Grycan, Aleksandra Michniewicz, Urszula Milewska, Łukasz Wójcik, Natalia Voskoboynikov, Malwina Maławy – wiolonczela
Tancerze II i III część: Eleonora Accalai, Ludovica Di Santo, Maya Gomez, Sophie Hutchinson, Patryk Jarczok, Risa Kojima, Heung Won Lee, Gieorgij Puchalski, Ahmed Slimani, Dominika Stróżewska, Rebecca Wolbeck, Chiara Zanaga.
Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
180 minut (z dwoma przerwami).