Wystawa CORSYDIANY „3000 lat gwarancji” jest chęcią podzielenia się z odbiorcą zapisem emocji, które rodzą się podczas ich tworzenia, jak i zwróceniem uwagi na rangę warsztatu. Artyści ze śmiertelną powagą potwierdzają, że dzieła potrafią przetrwać 3000 lat i dłużej.
Dwóch artystów – Przemysław Tyszkiewicz i Tomasz Urbanowicz. Grafika i Szkło. Dwa różne światy. Dwie różne materie twórcze.
Połączenie tak odmiennych światów artystycznych wymaga kompromisu, współdziałania i jednocześnie ograniczenia na tyle swojego warsztatu by mogła powstać zupełnie nowa wartość. Każdy z artystów opuścił bezpieczne, dobrze znane zacisze laboratorium twórczego i podjął ryzyko. Zachowując niezbędne tylko atrybuty oraz umiejętności wkroczył na nieznane terytorium. W efekcie zobaczymy monumentalność i szlachetność wielkich tafli przeźroczystego szkła wypełnioną subtelnym rysunkiem jako nową technikę i nową narrację.
Grafika Tyszkiewicza, która funkcjonowała wcześniej na papierze lub cordach teraz ukazuje się na ekspresyjnie fakturowanym szkle Urbanowicza tworząc nowe przestrzenie obrazujące.
A jak było na początku ? Cytujemy krytyka sztuki Mirosława Ratajczaka:
,,(…) na początku graficznej twórczości Przemysława Tyszkiewicza pojawia się Trąba powietrzna a potem napięcie już tylko rośnie. W najstarszej ze znanych rycin tego artysty, pochodzącej z roku 1980 i wykonanej techniką suchej igły, niebo łączy się z ziemią w sposób gwałtowny, tworząc w bezludnym krajobrazie dwa ogromne wirujące stożki, połączone cieńką pępowiną. Przypomina to klepsydrę, choć – zważywszy skalę zjawiska i energię, jaka ożywia tę formę – z pewnością nie taką, jaką postawilibyście sobie na biurku. Sumaryczność ujęcia, bliska niemal abstrakcji, sprzyja symbolicznemu odczytaniu tej pracy, także w kontekście późniejszej twórczości artysty, która z upodobaniem wiązać będzie to, co wysokie, z tym, co niskie, to, co niebiańskie i to, co chtoniczne. Nie ma tu jeszcze żywiołu wodnego, który zajmie w tej sztuce miejsce uprzywilejowane, ale jest wyraźny rys apokaliptyczny.”
Prof. Tomasz Bogusławski połączył zaś twórczość Przemysława Tyszkiewicza z Jorge Luisem Borgesem, z potrzebą mitologizowania świata, mitologizowania życia i twórczości – i siebie w nich. Prof. Jacek Szewczyk, pisze, że: ,,grafiki Tyszkiewicza dały początek kolejnej próbie łączenia filozofii i sztuki w elitarny związek nazwany ,,hybrydaizmem” a ,,oryginalność swoich grafik Tyszkiewicz czerpie z dwóch źródeł. Jednym z nich jest mistrzowski rysunek, a drugim fenomenalne opanowanie technologii grafiki warsztatowej.”
Jeśli prześledzimy drogę rozwoju artysty, to odczujemy niezwykłą chęć poszukiwania i odkrywania. ,,Mamy klasyczne, metalowe techniki wklęsłego druku: miedzioryt, akwafortę, mezzotintę, akwatintę oraz akwafortę dla której opracował własną recepturę werniksu do pokrycia metalowych płyt-matryc. Jego własna, przepełniona fantasmagorią, metafizyką ikonografia w połączeniu ze znakomitym warsztatem wyraźnie koresponduje z dawnymi drzeworytami umieszczanymi w bestiariuszach czy z grafikami Schongauera, Durera, Breughla Starszego, Boscha oraz…..rysunkiem Franciszka Starowieyskiego.
On sam słusznie uważa się za surrealistę. Na drobiazgowo opracowanych grafikach przetwarza osobiste mitologie czerpane z własnego świata wyobraźni, emocji, wzbogacone niezwykłymi przeżyciami z lat dziecięcych.” – Magdalena Szafkowska.
W tym samym czasie magik szkła Tomasz Urbanowicz w swoich poszukiwaniach okiełznał jego format i materię budując autorski piec, który nie ogranicza wyobraźni twórczej. Co wyniknie ze spotkania tych dwóch śmiałków ? Czekamy w napięciu.
Mirosław Ratajczak, kończąc swój esej o twórczości Przemysława Tyszkiewicza pisze, że z pewnością nie powiedział on jeszcze ostatniego słowa:
,,Co dalej ? Napięcie rośnie, czas zatem na suspens……”
Artyści:
Przemysław Tyszkiewicz
Urodził się w 1964 roku we Wrocławiu. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W roku 1990 otrzymał dyplom magistra sztuki z Projektowania Graficznego u prof. Jana Jaromira Aleksiuna i z Grafiki Artystycznej u prof. Haliny Pawlikowskiej. Od 1992 roku pracuje na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w Pracowni Grafiki Artystycznej prof. Haliny Pawlikowskiej jako asystent. W 1997 roku na Wydziale Grafiki, Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu obronił doktorat a następnie w wyniku konkursu został zatrudniony na stanowisku adiunkta. Od 2003 roku zatrudniony został na stanowisku profesora nadzwyczajnego Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w Pracowni Grafiki Artystycznej. Od 2005 do 2008 roku pełnił funkcję kierownika Katedry Grafiki Artystycznej w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. W 2008 roku objął, powołaną przez siebie nową pracownię grafiki artystycznej „Intaglio” w której stanowisko kierownika pracowni pełni do dzisiaj. W 2003 roku prowadził zajęcia dla studentów Wydziału Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 2005 do 2015 roku prowadził pracownię grafiki artystycznej w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Głogowie. Od 2011 do 2012 wykładał grafikę, rysunek i psychofizjologię widzenia na Wydziale Architektury Wnętrz Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W 2015 wykładał estetykę, komunikację wizualną i rysunek w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej we Wrocławiu. Od 2002 do 2010 roku sprawował funkcję prezesa Fundacji im. Eugeniusza Gepperta przy Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W 2006 roku otrzymał nominację od Marszałka Województwa Dolnośląskiego na funkcję wiceprezesa Zarządu Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdrój, którą sprawuje do dnia dzisiejszego. W 2009 roku otrzymał nominację od Prezydenta miasta Wrocławia na funkcję członka Rady Muzeum Miejskiego we Wrocławiu. Twórczość w zakresie grafiki artystycznej: miedzioryt, akwafort i akwatinta. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Laureat II Nagrody Przeglądy Grafiki (Wrocław 1994), I Nagrody im. Daniela Chodowieckiego Fundacji Güntera Grassa (Berlin 1998), a także nagród specjalnych, m.in. Międzynarodowego Biennale Grafiki im. M. Pruzi ( Lubin1999), Międzynarodowego Biennale Małej Formy Graficznej i Ekslibrisu (Ostrów Wielkopolski 2001), Konkursu Grafiki i Rysunku Środowiska Dolnośląskiego (Wrocław 2002). Prestiżowe wystawy w takich miastach, jak m. in.: Berlin (Niemcy), Chicago, Seattle, San Francisco (USA), Czangczun (Chiny), Florecja (Włochy), Kadyks (Hiszpania), Nowe Delhi ( Indie), Seul ( Korea Płd.), Tajpej (Tajwan), Tokio (Japonia), Saloniki (Grecja), Stambuł (Turcja), Zurych (Szwajcaria). Jego prace w swoich kolekcjach posiadają m.in.:prezydent Francji Jacques Chirac, kanclerz Niemiec Gerhard Schröder, prezydent RP na uchodźctwie Ryszard Kaczorowski, prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski, prezydent Czech Vaclav Havel, Jan Nowaka-Jeziorański, José Manuel Barroso oraz Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski.
Jego prace w prywatnych kolekcjach posiadają m.in.: prezydent Francji Jacques Chirac, kanclerz Niemiec Gerhard Schröder, prezydent RP na uchodźctwie Ryszard Kaczorowski, prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski, prezydent Czech Vaclav Havel, Jan Nowaka-Jeziorański, José Manuel Barroso, Grażyna Kulczyk oraz Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski.
Tomasz Urbanowicz
Twórca szkła artystycznego do architektury, architekt.
Studiował w latach 1978–1985 na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. W latach 1982–1985 studiował nad witrażem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1985–1989 był asystentem w Zakładzie Rysunku Malarstwa i Rzeźby Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. W 1987 wraz z żoną Beatą Urbanowicz założył we Wrocławiu pracownię Archiglass, realizującą autorskie, unikatowe szkło do architektury. Jego realizacje w obiektach użyteczności publicznej oraz przedsiębiorstwach i prywatnych rezydencjach w Polsce i zagranicą opublikowane zostały m.in. w Colours of Architecture Andrew Moor (London, 2006).
Autor kompozycji w prestiżowych obiektach publicznych na całym świecie. Szklana kula „Zjednoczony Świat” zdobi Parlament Europejski w Strasburgu, inna najwyższy pokład największego na świecie transatlantyka Queen Mary II, hol największego w Niemczech browaru Holsten, czy College G. Brassensa w 19 dzielnicy Paryża. Tomasz Urbanowicz miał zaszczyt trzykrotnie wzbogacać narodowe prezentacje na wystawach EXPO w 2000, 2005 oraz w 2008 roku. Najsłynniejsza kompozycja „Dusza Fortepianu” inspirowana muzyką Chopina była głównym artefaktem polskiego pawilonu na EXPO 2005 w japońskim Aichi. W 2008 roku na Expo w Saragossie polski pawilon wraz ze szklaną kompozycją „Polska wiatr w żaglach” został uhonorowany brązowym medalem za najpiękniejszą narodową prezentację. W Polsce wielkoformatowe szklane kompozycje można zobaczyć w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku, w nowym Kampusie Uniwersytetu w Białymstoku, w Sądzie Najwyższym w Warszawie, w Muzeum Architektury we Wrocławiu, w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze, w obiektach Politechniki Wrocławskiej i Uniwersytetu Wrocławskiego, w budynku Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach itd. Tomasz Urbanowicz wystawiał swoje szklane dzieła na licznych wystawach.
Data:
sobota, 23.02.2019 - sobota, 30.03.2019
Godzina 10:00
Wykonawca / Organizator:
Galeria Wnętrza Wrocław
Lokalizacja:
Galeria Wnętrza Wrocław
ul. Szwedzka 5a
55-040 Bielany Wrocławskie