EHO powstało w 2024 roku, kiedy czterech wrocławskich muzyków po różnych życiowych przygodach uznało, że pora wrócić do brzmień, które kształtowały ich młodość. Nie wracają jednak do nich z nostalgią. Bardziej z impulsem, który przypomina odkorkowanie wina nabierającego zupełnie nowego smaku.

Na froncie stoi Johny, czyli wokalista, który opowiada historie głosem tak chropowatym, jakby powstał z tarcia mikrofonu o cement. Obok niego gitarzysta Laska, zastanawiający się, czy swoim następnym riffem nie złamie jakiegoś prawa. Bas Adiego trzyma to wszystko w ryzach, niosąc w sobie mądrość filozofa z punkową szczerością. A Mike? Mike gra tak, jakby perkusja była jedynym elementem świata, który jeszcze nie poddał się jego determinacji.

Razem brzmią jak bójka między rapcore’em, nu metalem i postpunkiem. Jest to rozróba szarpana i przewrotna, ale w jakiś dziwny sposób spójna.