Ich praktyki przepełnione są czułością i troską dla tego tworzywa oraz otaczającego nas świata. Inspiracją jest dla nich wyjątkowe, różnorodne środowisko przyrodnicze Norwegii, które na wielu poziomach odpowiada za rozwój społeczno-kulturowy mieszkanek i mieszkańców tego kraju. W naturze ukształtowała się ich kultura i świadomość społeczna, tam też toczy się ich codzienne życie.  Życie zgodne z cyklem przemian, sezonowością i jej wpływem na wszystkie istoty żywe. Inscenizując sytuacje i tworząc obiekty, artystki sięgają po nieszablonowe środki wyrazu. W ten sposób chcą zwrócić uwagę na wartości oparte na równowadze i szacunku, a nie pogłębianiu podziałów.

Na wystawie zobaczymy selekcję prac obiektowych, wideo oraz fotografii, w których metamorficzny charakter szkła zostaje wykorzystany na poziomie kształtowania się materii, ale także idei. Prezentowane prace są narzędziem zaangażowania, generują relacje, performują. Pełnią funkcję nośników informacji, opowiadają przyszłym generacjom o naszej teraźniejszości, ale też gorzko ją komentują. Są impulsem do zrewidowania własnych praktyk artystycznych w kontekście zmian klimatycznych i naszej intensywnej eksploatacji zasobów Ziemi. Niektóre zadają pytanie o to, w jakiej formie, a może czy w ogóle, szkło będzie wciąż częścią naszego życia. Inne, bez krzty powagi odważnie przedrzeźniają rzeczywistość. W niektórych dostrzegamy metaforę ludzkich kodów i zachowań, kolejne zaś są obrazem naszej wytrzymałości i umiejętności adaptacji.

Niezależnie od warstwy formalnej i ideowej poszczególnych prac, wystawa jest niewątpliwie okazją do spojrzenia na szkło z różnych perspektyw i poznania różnorodnych praktyk pracy z tym materiałem. Wspólnym mianownikiem dla nich wszystkich jest dążenie do nadania temu niezwykłemu materiałowi podmiotowości.