W zbiorowej świadomości istnieje pojęcie ogrodu nauk i sztuk, w którym manifestuje się siła ludzkiego intelektu i ducha. Ogród ten jest równie stary jak sama ludzkość – humanistyczne i przyrodnicze nauki potwierdzają, że od momentu gdy z mroków historii wyłonił się człowiek, pojawił się on jako indywiduum racjonalizujące, ale i estetyzujące rzeczywistość.
Gdyby przyjrzeć się panoramie ogrodu sztuk, trzeba by stwierdzić, że nie sytuuje się on jako autonomiczna część ludzkiego świata, czyli kultury, oraz nie cechuje go treść homogeniczna i monokulturowa. Jawi się zatem jako nieograniczona precyzyjnie wytyczonymi granicami wyspa na bezkresnej kwietnej łące kultury. Na jego obrzeżach lub już poza nimi sytuują się trudne do dostrzeżenia w pierwszym oglądzie jego manifestacje odrębne, niemające precedensu, bywa że i rebelianckie. Być może dzieje się tak dlatego, że gospodarzami tych enklaw są nieodrodne dzieci Absolutu, dodajmy dzieci jego szczególnej troski, w które ów Absolut jak twierdził Platon „wstępuje i oni w zachwyceniu wszystkie te piękne poematy mówią […] Nieludzkie są owe poematy i nie od ludzi pochodzą, ale boskie są i od bogów”. O ile to szczególne twórcze rozpłomienienie ducha z natury rzeczy dotyczy, a przy-najmniej powinno dotyczyć, wszystkich artystów i każdej ich twórczości, o tyle cechą umożliwiającą wyodrębnienie z ogrodu sztuk niektórych jego mieszkańców jest szczególny rodzaj tego aktu entuzjazmu, czyli właśnie permanentnej dyspozycji i determinacji w wdrażaniu tegoż rozpłomienienia ducha w obszar praktyki artystycznej.
Adekwatnym terminem tłumaczącym i uzasadniającym tę twórczą determinację wydaje się być pojęcie imperatywu – niewzruszonej i niepodlegającej dyskusji reguły wynikającej z intelektualno-emocjonalnych założeń artystycznych, ideowych, a niekiedy i moralnych, bo wiążących w etycznej sferze postępowania. Formułowany na wiele sposobów w odniesieniu do indywidualnej strategii arty-stycznej, chociaż nie odnosi do powszechnego obowiązku etycznego, to jednak zawsze wskazuje na konieczność jego spełniania nawet wbrew chęciom człowieka, a więc i twórcy zaangażowanego w realizację artystycznej misji.
Ideą przyjętą przez kuratorów wystawy Imperatyw jest zaprezentowanie dokonań sześciu oryginalnych postaw twórczych, z których niektóre znalazły swoje trwałe miejsce w historii sztuki współczesnej, ale także autorów, których dokonania artystyczne wykazują zdeterminowaną ideowo twórczość, która miała już szansę na pozytywną weryfikację. Widzowie wystawy będą mieli sposobność spotkania się z kreacjami artystycznymi zrealizowanymi w różnorodnych materiach i technikach plastycznych, a więc w rysunku, rzeźbie, tkaninie, szkle, obiektach przestrzennych oraz w realizacjach fotomedialnych i ekranowych.
Artyści:
Andrzej P. Bator, Łukasz Berger, Łukasz Gierlak, Wacław Szpakowski, Stach Szumski, Igor Wójcik
Kuratorzy:
Mirosław Jasiński, Manfred Bator
Data:
czwartek, 05.11.2020 - piątek, 11.12.2020
Godzina 10:00 -18:00
Wykonawca / Organizator:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Galeria Miejska we Wrocławiu
Lokalizacja:
Galeria Miejska
ul. Kiełbaśnicza 28
50-109 Wrocław
Godziny otwarcia:
Poniedziałek: 10:00 - 18:00Wtorek: 10:00 - 18:00
Środa: 10:00 - 18:00
Czwartek: 10:00 - 18:00
Piątek: 10:00 - 18:00
Sobota: 12:00 - 16:00
Niedziela: nieczynne
Bilety:
Wstęp bezpłatny - 0 PLN