Spektakl Kolektywu Kobietostan jest artystyczną próbą skupienia polifonii głosów niesłyszalnych w głosie jednej aktorki – reprezentantki społecznego sumienia. Głos-aktorka, niczym przewodniczka chóru w tragedii greckiej, staje się komentatorką życia i wyśpiewuje pieśń o zbiorowej tęsknocie za lepszym światem. Jest nauczycielką mówienia dla nieumiejących mówić, dla niemających miejsca w społeczeństwie, dla zbiorowości kobiecego wykluczenia.

Na scenie wykreowane zostaje utopijne państwo, funkcjonujące w alternatywnej rzeczywistości, czyli tytułowy Kobietostan – miejsce wyśnione, w którym prawo ustanawiają kobiety. W tej przestrzeni aktorka, królowa-matka Kobietostanu, która nosi w sobie wszystkie niewypowiedziane historie, bierze odpowiedzialność za wydanie ich na świat, za nadanie im znaczenia.

Projekt ten wyrasta z niezgody na marginalizację społeczną kobiet ze środowisk defaworyzowanych, propagując równouprawnienie, umocnienie i siłę kobiet funkcjonujących poza główną tkanką społeczną.

Kolektyw Kobietostan to nieformalna grupa złożona z artystek i działaczek społecznych, realizujących wspólnie inicjatywy dla kobiet. W swoich działaniach podejmują tematykę wielowymiarowości kobiety i jej roli w społeczeństwie. Kolektyw powstał z inicjatywy wrocławskiej aktorki i działaczki społecznej, laureatki plebiscytu „30 Kreatywnych Wrocławia” Agnieszki Bresler, w jego skład wchodzą także reżyserka Joanna Lewicka, dramaturżka Magdalena Mróz, artystka multimedialna Maria Porzyc, fotografka Paulina Anna Galanciak oraz scenografka El Bruzda. Premiera „Kobietostanu”, pierwszego spektaklu grupy, miała miejsce 8 marca 2018 roku w Instytucie Grotowskiego.

Agnieszka Bresler

Agnieszka Bresler jest aktorką i pedagogiem teatralnym. Ukończyła studia aktorskie MA Acting na Manchester Metropolitan University w Anglii, prowadzone we współpracy z wrocławskim Teatrem Pieśń Kozła, oraz Physical Theatre Practice w Adam Smith College w Szkocji. Jako aktorka współpracowała z teatrami w Szkocji, Polsce i we Włoszech, m.in. z National Theatre of Scotland, Teatro La Madrugada czy Romany Theatre Company. W 2006 założyła w Glasgow polski zespół teatralny, Gappad Theatre, którym kierowała do roku 2011. Swój autorski monodram Starsza Pani, przygotowany w koprodukcji przez Gappad Theatre i Teatro La Madrugada, prezentowała w latach 2010–2011 w Szkocji, Polsce, Włoszech i Danii. W 2012 roku kierowała projektem teatralnym „Spotkania/Muzykowania” organizowanym przez Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, w ramach którego współprowadziła badania nad kulturą łemkowską i pieśniami łemkowskimi, a także reżyserowała spektakl. W 2013 roku zrealizowała cykl warsztatów „Siła głosu – siła kobiety” we współpracy z Teatrem Pieśń Kozła.
W latach 2012–2017 współtworzyła i współprowadziła wrocławską Fundację Jubilo, prowadząc działania teatralne skierowane do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, w tym młodzieży z zaburzeniami rozwojowymi, dorosłych z doświadczeniem choroby psychicznej, mniejszości romskiej, osób bezdomnych, więźniów i uchodźców. Od trzech lat współprowadzi projekt „Odkluczanie” w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu. Efektem projektu jest spektakl Odzwierciedlenie zrealizowany z grupą osadzonych tam mężczyzn. Przedstawienie zwyciężyło na IV Ogólnopolskim Konkursie Więziennej Twórczości Teatralnej w Poznaniu oraz na XXVI Ogólnopolskim i XIV Międzynarodowym Przeglądzie Sztuki Więziennej w Sztumie w roku 2017.

Od 2016 roku realizuje i prowadzi autorski projekt „Kobietostan”, w ramach którego bada środkami artystycznego wyrazu stan kobiety we współczesnym świecie, podejmując tematykę jej roli w społeczeństwie oraz współczesnej perspektywy kobiecego empowerment – uwłasnowolnienia, równouprawnienia, upełnomocnienia.

Joanna Lewicka

Joanna Lewicka jest reżyserką teatralną, inicjatorką projektów społeczno-artystycznych, wykładowczynią akademicką. W 2007 roku ukończyła reżyserię teatralną w Wyższej Szkole Muzycznej i Teatralnej (HfMDK) we Frankfurcie nad Menem u Hansa Hollmanna i Christofa Loya. Podczas studiów reżyserskich asystentka m.in. w Schauspielhaus Zürich. Od 2004 roku reżyseruje spektakle teatralne w Polsce i Niemczech, m.in. w HfMDK we Frankfurcie nad Menem, Stadttheater Giessen, Staatstheater Darmstadt, Staatstheater Wiesbaden, Kunsthalle Rostock, Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Teatrze Starym w Lublinie, Scenie Prapremier InVitro w Lublinie. Wyreżyserowała głośne przedstawienie Sen nocy letniej Szekspira, zrealizowane w ramach Konfrontacji Teatralnych 2012 w Zakładzie Karnym w Opolu Lubelskim, do udziału w którym zaprosiła profesjonalnych aktorów i więźniów. Spektakl grany był również w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie i Teatrze Szwalnia w Łodzi. Przedstawienie LubLove było częścią lubelskiej edycji Mikro Teatru Komuny// Warszawa. Współpracowniczka Polskiego Instytutu w Düsseldorfie przy projekcie „Bliżej POLSKI. My w Północnej Nadrenii, Westfalii i w EUROPIE”. Jako pedagog teatralna i reżyserka związana od 2010 roku z Centrum Kultury w Lublinie, Akademickim Centrum Kultur Chatka Żaka, Centrum Spotkania Kultur, Warsztatami Kultury w Lublinie, galeriami Labirynt oraz Piękno Panie. Członkini Stowarzyszenia Artystów Bliski Wschód. Od 2015 roku prowadzi cyklicznie „Teatr” Forum dla Khmer Community Development w Kambodży. Zrealizowała wiele międzynarodowych projektów w Anglii, Danii, Niemczech, Grecji, Turcji oraz na Ukrainie.