Wybrane do interpretacji artystycznej teksty Wisławy Szymborskiej jako temat przewodni mają motywy świata zwierzęcego, które wkomponowano w narrację korespondencji poetki z Kornelem Filipowiczem. Wiersze „zwierzęce” noblistki odsłaniają groteskowość i zagrożenia wynikające z antropocentrycznego zadufania człowieka, odkrywają naturę relacji ludzko-pozaludzkich oraz kondycję samego człowieka w bioróżnorodnym świecie.

Pozostają one apelem o podmiotowe traktowanie zwierząt i o nierozpychanie się człowieka na planecie, którą zdominował. Ta dominacja nie może pozostawać jedynie źródłem przywilejów, ale przede wszystkim jest zobowiązaniem do odpowiedzialności.

W jednym z wywiadów poetka stwierdziła: „Ale naprawdę, powtarzam, tego świata, na którym żyjemy, my nie znamy, poruszamy się po nim po omacku, naprawdę nie wiemy, co to wszystko znaczy, więc nie trzeba pomijać komara. Tyle tylko mogę powiedzieć”.

Tłem dla songów, powstałych na podstawie wierszy Szymborskiej, jest przyjaźń noblistki z pisarzem Kornelem Filipowiczem, ich bliskość oraz smutek osamotnienia po śmierci partnera.

W przedstawieniu wykorzystano następujące wiersze Wisławy Szymborskiej:

W zatrzęsieniu (fragment), Kiziostychy, Zwierzęta cyrkowe, Monolog psa zaplątanego w dzieje, Łańcuchy, Dwie małpy Bruegla, Małpa, Tarsjusz, Sen starego żółwia, Żółw, Szkielet jaszczura, Widziane z góry, Niespodziewane spotkanie, Pszczoła i szyba, Przylot oraz Kot w pustym mieszkaniu

Czas trwania: 80 minut (bez przerwy)