Śladami pobytu polskich królewiczów na Śląsku są dzieła podarowane przez Jakuba Sobieskiego (1667–1737) do katedry pw. św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu w formie niewielkich ołtarzyków z figurkami z kości słoniowej, niektóre z nich według tradycji autorstwa samego Gian Lorenza Berniniego (1598–1680). Odmienną proweniencję ma wizerunek Matki Boskiej Bolesnej, zwany Madonną Sobieskich – kultowy obraz, wokół którego narosło wiele legend czyniących go symbolem pamięci o tym królewskim rodzie na Śląsku. Dzieło, które na co dzień znajduje się w jednym z ołtarzy bocznych wrocławskiej katedry, po raz pierwszy zaprezentowane zostało na wystawie muzealnej.

Madonna Sobieskich, wg. Giovanniego Battisty Salviego (zwanego Sassoferrato), XVII w., katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu

Drugi aspekt związków Sobieskich z Wrocławiem wynika z pochodzenia części zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Po otwarciu w 1948 roku Galerii Malarstwa Polskiego kontynuowano w stolicy Dolnego Śląska polską tradycję kolekcjonerską, eksponując obiekty otrzymane ze Lwowa m.in. z dawnego Muzeum Narodowego im. Jana III Sobieskiego. Na wystawie wspomniane w pierwszej części dzieła zostały zestawione z ciekawymi sobiescianami z dawnych kolekcji lwowskich. Wśród nich można zobaczyć m.in. reportersko uchwyconą scenę Uczty w Jaworowe przypisywaną Fransowi Geffelsowi (1625–1694) oraz prace o wiele późniejsze w nurcie historyzmu autorstwa Juliusza Kossaka (1824–1899).

Kuratorka wystawy: Małgorzata Macura