Teatr Arka od momentu, gdy pojawili się w nim niepełnosprawni aktorzy, stał się antytezą teatrów instytucjonalnych, w których nie praktykuje się tego rodzaju pracy zespołowej, który w Arce nazywany jest „normalnością inności”.
Tu spotykają się ze sobą dwie przeciwstawne wyobraźnie artystyczne: jedna ocierająca się o sztuką naiwną, będąca udziałem tych, których społeczeństwo nazywa „niepełnosprawnymi”, a druga, to sztuka uprawiana „zawodowo” przez wykształconych artystów. W Arce zawodowcy zaczęli się w pewnym sensie uczyć od nieprofesjonalistów, a ci drudzy od „twórców profesjonalnych”.
Pojawiła się fascynacja aktorstwem „nieskażonym przez intelekt”, płynącym „prosto z duszy”, „niestępionym” w akademiach teatralnych i teatrach instytucjonalnych. Artysta współczesny najpierw myśli, potem tworzy. Aktorzy „pełnosprawni inaczej” tworzą pod wpływem impulsu, ich sztuka mówi prawdę – ich prawdę, charakteryzującą się skrajnie subiektywnym punktem widzenia, prostą techniką przekazu oraz przywiązaniem do szczegółu. Często odwołują się do świata magicznego i symbolicznego. Połączenie kontrastujących ze sobą dwóch wymiarów w jedną treściową całość dla uzyskania większej ekspresji jest niezwykle interesującym przykładem poszukiwań i eksperymentów tak w sztuce aktorskiej, jak i w sztuce życia.
Teatr zatrudnia trzydzieści osób, w tym trzynaście to „pełnosprawni inaczej”. Dotyczy to zarówno zespołu aktorskiego, jak i ekipy technicznej oraz administracji. Ponadto, około dwudziestu osób różnych profesji na stałe współpracuje z Arką. Gramy przez jedenaście miesięcy w roku, po piętnaście spektakli miesięcznie.
Teatr Arka działa w oparciu o stały zespół, którego część członków pełni rolę instruktorów. Zespół aktorski to dyplomowani aktorzy wyższych uczelni artystycznych z Polski, Anglii i Francji oraz osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności, którzy aktorstwa uczyli się od mnie, a także od swoich kolegów-instruktorów z teatru.
Utrzymujemy bliskie kontakty ze specjalistami reprezentującymi inne dyscypliny. Są wśród nich psychologowie, antropolodzy kultury, a także artyści specjalizujący się w nauce impostacji głosu, choreografii i ruchu scenicznego. Repertuar kształtowany jest adekwatnie do misji artystyczno-społecznej. W spektaklach wykorzystywane są zarówno dzieła klasyczne, jak i teksty współczesne.
Rocznie ogląda nas około trzynastu tysięcy widzów. Wielu z nich to osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Swoje spektakle Arka prezentuje w Polsce i za granicą, także podczas wielkich festiwali teatralnych i artystycznych, czego przykładem może być edynburski FRINGE.
Nazwa nawiązuje po części do Arki Noego, a po części do Arki Przymierza i jest nawiązaniem do dwóch idei i dwóch kultur, na gruncie których wyrosła europejska cywilizacja. Dla twórców Arki szczególnie ważny jest widz znajdujący się na „zakręcie psychicznym”, szukający w widowisku klucza do poznania siebie i swojego miejsca na ziemi. Poprzez wielokulturową i wielowarstwową jakość sztuki, poprzez sięganie do elementów teatru średniowiecznego, czerpanie pomysłów mistrza Grotowskiego i jego teatru blisko widza, teatru ubogiego, inspiracji od mistrza Kantora wykształcamy własną metodę pracy teatralnej.
Teatr Arka powstał we Wrocławiu i nigdzie indziej by nie zaistniał, ponieważ właśnie Wrocław – bez barier, miejsce czterech świątyń, skrzyżowanie kultur i tradycji powołuje do życia zjawiska niecodzienne i niezwykłe, daje szansę na rozwój swoim „Innym Artystom”.
Miejsce:
Integracyjny Teatr Arka
ul. Mennicza 3
50-057 Wrocław