Kościół św. Elżbiety należy do najcenniejszych zabytków sztuki, jakie znajdują się we Wrocławiu. Jego monumentalna wieża dominuje w panoramie miasta, jest rozpoznawalnym i charakterystycznym elementem jego najwartościowszej części – Rynku. Świątynia jest najlepszym przykładem śląskiej architektury sakralnej XIV wieku.
Jest to trzynawowa bazylika z dziesięcioma przęsłami i nawami bocznymi zamkniętymi od wschodu trójbocznie. Przy jej pd.-zach. narożniku – dostawiona jest od południa pięciokondygnacyjna wieża mierząca przeszło 90 metrów, wokół świątyni rozciąga się rząd średniowiecznych kaplic. Wysokość nawy głównej wynosi 29,7 metrów, jej szerokość – 10,2 metrów, a długość – 66 metrów. Nawy boczne mają szerokość 5,5 metrów, wysokość – 13 metrów.
Gotycka architektura kościoła cechuje się wyraźną surowością i dostojeństwem. Wnętrze świątyni dało schronienie ogromnej ilości cennych dzieł sztuki. Wśród nich najwartościowszymi są gotyckie sakramentarium i stalle w opartii prezbiterium oraz wczesnobarokowy ołtarz i ambona. Na ścianach zewnętrznych kościoła oraz w jego nawach i kaplicach znajdują się najlepsze przykłady śląskiej rzeźby nagrobkowej. Wspaniałe i okazałe epitafia oraz pomniki nagrobne upamiętniają dawne elity Wrocławia i Śląska.
Kościół św. Elżbiety był miejscem modlitwy i skupienia najwybitniejszych przedstawicieli mieszczaństwa, dla którego stał się także najwspanialszą nekropolią. W nim wrocławianie realizowali swoje najśmielsze ambicje, obdarzali go dziełami sztuki najcenniejszymi, na jakie ich było stać, zabiegali o to, aby kazania głosili najwybitniejsi teolodzy, a młodzież z pobliskiego gimnazjum była uczona przez najlepiej wykształconych pedagogów.
Miejsce:
Kościół Garnizonowy – Bazylika Mniejsza pw. św. Elżbiety
ul. Św. Elżbiety 1/ 2
50-111 Wrocław