A tymczasem w Nietocie powietrze nadal pachnie funkiem.. bluesem… folkiem. Skrajności nadal krzyżują tu swoje drogi, a wszyscy naokoło tańczą w swoim niepowtarzalnym stylu. Można tu posłuchać muzyki, zaprzyjaźnić się, spotkać znajome twarze.

„Twardy jest zawód górnika, twardy i wymagający niezwykłego hartu, wykuwający surowość dla siebie i innych, pełen uporczywej znojnej walki z węglowymi skałami, walki, w której tężeją mięśnie i serca. Twardy jest zawód marynarza, chłostanego przez wichry i uginającego się pod sztormami i twardzi są ludzie morza na chybotliwych deskach pokładu, dla których nieustępliwość i siła muskułów stanowią nieraz o gołym życiu. Ale najtwardsi pod słońcem, wszędzie, na wszystkich równoleżnikach i południkach, są ludzie przemysłu gastronomicznego.

Twardzi są kelnerzy, szatniarze, barmani, muzycy z nocnych lokali. Życie ich upływa w nieustannej walce. Jest to niejednokrotnie walka z czymś straszliwszym od żywiołu. Wobec pertraktacji z pijanym gościem praca w kamieniołomach wydaje się fabrykowaniem dziecięcych baloników. Starożytni galernicy uciekliby w popłochu na widok katorżniczej roboty, jaką wykonuje barman w sobotnie wieczory, zaraz po pierwszym każdego miesiąca. Toteż barmani ci mają twarde serca, nic nie jest w stanie ich wzruszyć, rozpogodzić, przejąć sympatią dla świata. Nic – ani uprzejmość, ani ubóstwo, ani młodzieńcza naiwność, ani radość życia. Imponuje im moc, urzeka ich siła, i twardość innych, korzą się tylko przed realnymi korzyściami. Gotowi są służyć tym wątpliwym wartościom, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo czynią niesłusznie, Usprawiedliwia ich jedno: atmosfera nocnego lokalu, w którym spędzają życie…”