Najstarszy wrocławski teatr dramatyczny i największy na Dolnym Śląsku. Powstał w roku 1906, jeszcze w niemieckim Breslau, jako scena muzyczna, która rychło stała się najlepszym teatrem operetkowym w Niemczech.
W roku 1934 Schauspielhaus został przekształcony w scenę dramatyczną, a pod koniec II wojny światowej częściowo zburzony. Pierwsza premiera w odbudowanym gmachu przy ul. Zapolskiej 3 odbyła się w grudniu 1950 roku. Przez wiele lat pracowali tu m.in. tacy reżyserzy, jak Edmund Wierciński, Wilam Horzyca, Jakub Rotbaum, Andrzej Witkowski, Zygmunt Hübner, Krystyna Skuszanka, Jerzy Krasowski, Bohdan Korzeniewski, Henryk Tomaszewski, Jerzy Grzegorzewski, Tadeusz Minc, Witold Zatorski, Eugeniusz Korin, Jacek Bunsch, Maciej Wojtyszko, Jan Szurmiej, Krystyna Meissner, Kazimierz Braun, Jerzy Jarocki, Andrzej Wajda, Krystian Lupa, Maciej Englert, Maciej Prus, Grzegorz Jarzyna, Rudolf Zioło, Paweł Miśkiewicz, Mikołaj Grabowski, Grzegorz Wiśniewski, Monika Pęcikiewicz, Gadi Roll czy Remigiusz Brzyk.
W nocy z 18 na 19 stycznia 1994 roku Duża Scena doszczętnie spłonęła. Jej działalność zainaugurowano po odbudowie w maju 1996 roku, a od 14 września 2005 roku ma ona patrona w osobie J. Grzegorzewskiego – wybitnego reżysera i jednego z dawniejszych dyrektorów artystycznych Teatru Polskiego.
Wystawiana jest na niej przede wszystkim klasyka w nowoczesnych interpretacjach.
Miejsce:
Teatr Polski | Scena J. Grzegorzewskiego
ul. G. Zapolskiej 3
50-032 Wrocław
