Podhale ma Sabałę, Warszawa ma Grzesiuka, a Wrocław – PPA. Festiwal, podczas którego niebanalnych interpretacji utworów – pieśniarzy, kompozytorów, artystów sceny- można słuchać do woli i sycić się ich ponadczasową treścią.
Podczas 42. PPA Jan Młynarski interpretował pieśni Stanisława Grzesiuka. Publiczność, szczelnie wypełniająca kameralną widownię, śpiewała „Ojra, tarira ojra, tarira ojra, tarira raz, dwa, trzy” przy stylowym akompaniamencie bandżoli, gitary i piły.
Na Scenie Ciśnień Wrocławskiego Teatru Muzycznego Capitol oprócz Jana Emila Młynarskiego (śpiew, bandżola, katarynka, prowadzenie) wystąpiły Anna Bojara (piła) i Julia Daniluk (gitara). Oryginalne brzmienia w kameralnej, podwórkowej formie słuchało się wybornie. Jan Młynarski, jako kustosz i użytkownik starych instrumentów (gryf bandżoli należał do Grzesiuka) trzymał najwyższy fason kapel podwórkowych i melodię czerniakowskiej gwary. Opowiadał o obozowych latach Grzesiuka, gruźlicy, hulaszczym trybie życia, Myszce Miki na skórzanej membranie historycznego instrumentu…Charakterystycznym barytonem popularyzował przedwojenny folklor czerniakowski.
oprac. do.
foto. jo i do