Zdjęcia powstałe w tamtym i późniejszym okresie, stały się przedmiotem wielu wystaw w Polsce i na świecie. W 1976 rozstał się z Teatrem i wyjechał  do Szwecji. Nie rozstał się, jednak, z fotografią. Interesował go portret, krajobraz, architektura. Z czasem odkrył „malarskie” efekty, jakie można uzyskiwać przetwarzając zdjęcia. Zdjęcie, niejednokrotnie, staje się materiałem, z którego powstaje obraz stworzony w wyobraźni. Gra kolorów, kontrasty, rozmycia. Te wszystkie zabiegi stosuje autor, żeby uzyskać satysfakcjonujący go rezultat. Ale podstawą zawsze jest  moment, który odnajduje w naturze światła, w ruchu, w postaci – ta chwila, kiedy robi zdjęcie.

W ten sposób powstał portret Wrocławia – miasta, z którym Andrzej Paluchiewicz jest związany.

Wystawa Mój Wrocław 60/80 pokazuje miasto widziane jego oczami. Zgromadzone na niej zdjęcia pochodzą z różnych lat. Są wśród nich przetworzone kolorowe impresje, czarno-białe, jak stare ryciny, utrwalone refleksy światła na fragmentach architektury. Oglądanie ich jest jak podróż, która układa się w opowieść o miejscach, które bywają magiczne.

Jerzy Grotowski (1933-1999) był kimś wyjątkowym. Kiedy przemawiał do dużego gremium,   zgromadzone osoby odnosiły wrażenie, jakby zwracał się bezpośrednio do nich.

Reżyser i teoretyk teatru odcisnął piętno na wielu indywidualnościach. Do dzisiaj odczuwają szczególny związek z Jego postacią.

„Mój” – zaimek dzierżawczy użyty w tytule wystawy, określa nie tyle zawłaszczenie, co próbę czułego połączenia intymnej zażyłości i rodzaju przynależności.

Andrzej Paluchiewicz miał szczególną relację z Grotowskim. Miała znaczący i głęboki wpływ na Paluchiewicza długo po tym, jak drogi obu się rozeszły.

Oficjalne otwarcie wystawy: 13 stycznia 2023, godz. 19:00