„Tekst pojawił się w gąszczu lektur i sprawił, że w jego kontekście zaczęliśmy wyobrażać sobie swój własny materiał. Odeszliśmy od mówienia na rzecz ruchu, który dramaturgicznie ma związek z tekstem, ale wyrażony jest w poetyce, która ani nie zmusza nas do konsekwentnego realizowania słowa, ani nie będzie rozumiana w jednoznaczny sposób” – mówi Aleksandra Kugacz-Semerci, współautorka spektaklu, aktorka i performerka, na co dzień pracująca w Studiu Matejka. „To rodzaj dramatu, w którym wiele rzeczy jest niewiadomych i tylko ode mnie zależy, co się tam wydarzy. Daje przestrzeń, żeby nie opowiadać tekstem, ale ciałem, muzyką lub innym obrazem” – mówi dalej Kugacz-Semerci o pracy z mężem Mertcanem Semerci, aktorem Studia Matejka oraz od 2018 roku Teatru ZAR.
W spektaklu padają metaforyczne, ograniczone do minimum kwestie z dramatu Asmussena w językach polskim i angielskim. „Emocje, namiętności, uczucia grają u niego z pełną siłą. Wszystko na wierzchu, choć ukryte pod płaszczem stosownych zdań i gestów. Przejrzystość poszczególnych sekwencji robi wrażenie – to teatr, który niczego nie udaje” (z Posłowia „Nikt nie spotyka nikogo” – Justyna Schabowska).
Przedstawienie realizowane jest przy współpracy inscenizacyjnej Jarosława Freta, reżysera, aktora, lidera Teatru ZAR oraz Joanny Jaworskiej-Maciaszek, tancerki współpracującej z Pracownią Fizyczną Jacka Owczarka w Łodzi, która pracowała nad ruchem scenicznym wzbogacającym i wypełniającym cały spektakl. Pierwszy pokaz pracy nad spektaklem według autorskiej koncepcji i w reżyserii Kamili Klamut odbył się w październiku 2018 roku.
Najnowszy spektakl Aleksandry Kugacz-Semerci i Mertcana Semerci powstał na podstawie dramatu „Nikt nie spotyka nikogo” Petera Asmussena. Premierowe spektakle będzie można zobaczyć w dniach 8–9 lutego o godz. 19:00 w Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu, sala Teatru Laboratorium.
Twórcy:
Jarosław Fret jest założycielem i liderem Teatru ZAR, reżyserem, aktorem, dyrektorem Instytutu Grotowskiego, wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego Filii we Wrocławiu, przewodniczącym Rady Kuratorów i kuratorem ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser czterech spektakli zespołu. Tryptyk Ewangelie dzieciństwa był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W listopadzie 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem Armine, Sister, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk Ewangelie dzieciństwa (2010). Spektakl Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli.
Joanna Jaworska-Maciaszek jako tancerka współpracuje z Teatrem O.de.la w Rzeszowie, tańczyła w produkcjach Koniec, początek – soma (2018), Macondo (2010) i Harey w choreografii Marty Bury. Tancerka Pracowni Fizycznej prowadzonej przez Jacka Owczarka w Łodzi. W ramach pracy zespołu zatańczyła w spektaklach Meandrująca rzeka, A3 i Re:akcja, prezentowanych na Polskiej Platformie Tańca. Współpracowała z choreografami z Polski i zagranicy, m.in. jako tancerka z Rosanną Gamson/World Wide (Los Angeles), a w drugiej odsłonie asystentka choreografa Roberta M. Haydena w projekcie Oratorium Dance Project Teatru CHOREA, w projekcie performatywnym Topologie francuskiej grupy Les gens d’Uterpan. Pomysłodawczyni spektaklu ĆMY, który stworzyła kolektywnie z trójką tancerzy Pracowni Fizycznej. Tancerka w spektaklu Matryca, [Prześwit 1/8], w reżyserii Pawła Grali, nagrodzonego w Ogólnopolskim Konkursie na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego „The Best Off”. Stworzyła choreografię do spektaklu 2.0.4.5. Miniopera Metafizyczna Teatru CHOREA w reżyserii Tomasza Rodowicza. Współorganizatorka interdyscyplinarnych spotkań improwizacyjnych KIPISZ w Łodzi. Uczy tańca i ruchu. Performuje, improwizuje, w tańcu fascynuje ją intuicyjność, przepływ energii, praca nad świadomym byciem we własnym ciele.
Aleksandra Kugacz-Semerci ukończyła filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim, jest aktorką, performerką. Pracuje w Studiu Matejka. Współtworzy Teatr Studio Czyczkowy kierowany przez Jerzego Weltera. Uczestniczyła m.in. w programie stażowym Teatru ZAR oraz w pracy z Anatolijem Wasiljewem w ramach programu Masters in Residence w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, gdzie w 2013 roku miała miejsce premiera jej autorskiego spektaklu Wyjścia, inspirowanego współczesną historią i kulturą Rumunii. Z zespołem Studio Matejka brała udział w tworzeniu spektaklu site-specific o tytule Harmonia przeciwstawień. Polska (2014) oraz w realizacji filmu No More Heroes (2016). W latach 2015 i 2016 w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zrealizowała projekt inspirowany powojennymi losami mieszkańców dawnego Breslau, którego efektem był monodram Być u siebie, projekt był współrealizowany z Towarzystwem Kultury Czynnej w ramach projektu „Nad rzeką czasu”. Wraz z Fundacją Jubilo współtworzyła projekt Ukryte miasta oraz spektakl Czarna noc. Biały dzień. Brała udział w pokazie Palimpsesty przestrzeni. Rekonstrukcja w ramach programu Tandem realizowanego przez Studio Matejka z tureckim kolektywem artystycznym Budalasultan z Izmiru (2016). Współtworzy spektakl Wściekły człowiek (2017–2018) przygotowywany przez Studio Matejka. Prowadzi warsztaty teatralne i z emisji głosu z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi.
Mertcan Semerci urodził się w Stambule. Ukończył aktorstwo na Uniwersytecie Bilkent na Wydziale Muzyki, Sztuk Scenicznych i Teatru. Pracował w Narodowych Teatrach w Ankarze i w Stambule, współpracował również z Tatbikat Sachnesi w Ankarze jako menadżer sceny i operator świateł. Jako aktor wystąpił w ponad dwudziestu sztukach teatralnych i tanecznych. Mieszka w Polsce, od 2016 roku na stałe współpracuje ze Studiem Matejka, aktywnie uczestniczy w projektach i warsztatach zespołu. Brał udział w pokazie Palimpsesty przestrzeni. Rekonstrukcja w ramach programu Tandem realizowanego przez Studio Matejka z kolektywem artystycznym Budalasultan z Izmiru w Turcji (2016), współtworzy także spektakl Wściekły człowiek (2017–2018). Współpracuje z zespołem Alkemisterna pod kierownictwem Cecilii Lagerström nad spektaklem Suffering: On our Perception of Pain (2017). Od 2018 roku pracuje z Teatrem ZAR, występuje w spektaklu Medee. o przekraczaniu.5
Scenariusz i wykonanie: Aleksandra Kugacz-Semerci i Mertcan Semerci
Tekst: na podstawie dramatu Nikt nie spotyka nikogo Petera Asmussena (w przekładzie na język polski Pawła Partyki i na język angielski Andersa Dohna i Simona Boberga)
Współpraca inscenizacyjna: Jarosław Fret
Współpraca nad ruchem scenicznym: Joanna Jaworska-Maciaszek
Realizacja świateł: Dawid Ilczyszyn
Języki: polski, angielski
Czas trwania: ok. 60 min
Data:
piątek, 08.02.2019 - sobota, 09.02.2019
Godzina 19:00
Wykonawca / Organizator:
Instytut Grotowskiego
Lokalizacja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego – Czytelnia im. Ludwika Flaszena
ul. Rynek-Ratusz 27
50-101 Wrocław
Bilety:
Bilet - 20 PLN