Przy głównym wejściu do Impartu wisi tablica poświęcona pamięci Romana Kołakowskiego. W piątek, 12 kwietnia, przed koncertem z piosenkami artysty, Jacek Sutryk – prezydent Wrocławia odsłonił ją z Agatą Klimczak-Kołakowską – żoną Romana Kołakowskiego. W uroczystości wziął udział dyrektor Impartu – Krzysztof Maj oraz Urszula Orłowska – inicjatorka i pomysłodawczyni wydarzenia.

Potem, na dużej scenie, muzyczny hołd oddali – zmarłemu przed trzema miesiącami – pieśniarzowi, kompozytorowi, dramaturgowi, scenarzyście, poecie, tłumaczowi, reżyserowi, pedagogowi, menadżerowi kultury – artyści i publiczność.

„Wędrowny blask – recital pamięci Romana Kołakowskiego” poprzedził osobistym wspomnieniem Bogusław Sobczuk, gospodarz cyklu „Przed premierą”, odbywającego się co miesiąc, w Imparcie z inicjatywy Urszuli Orłowskiej, współpomysłodawczyni projektu Teatr Piosenki. Przedsięwzięcie o autorskiej nazwie Teatr Piosenki zainicjowała wraz z Romanem Kołakowskim wiele lat temu.

„Lwów to dla mnie zagranica, śpiewny język, stare kino …”, „Aksamitki, nasturcje, begonie/cynie, fuksje, lobelie, pelargonie/ rezedy, celozje, słowem kwiatki/ z polskiej rabatki…” – te frazy śpiewaliśmy wszyscy ze ściśniętym gardłem. Było sentymentalnie, rzewnie, osobiście….

Piątkowe wspomnienie o Romanie Kołakowskim było chyba pierwszym koncertowym pożegnaniem artysty i nie mogło obyć się bez emocji, balansowało na granicy przeszywającego wzruszenia i nieodzownego wspomnienia. Piosenkom artysty prezentowanym przez zespół w składzie: Agata Klimczak-Kołakowska – wokal, Bartłomiej Abramowicz – pianino, wokal, Grzegorz Bukowski – gitary, bas, pianino, wokal, Rafał Konieczny – gitary, pianino, syntezator, wokal-  towarzyszyły archiwalne zdjęcia i nagrania wyświetlane w tle sceny.

^{tekst: Dorota Olearczyk
foto: Julian Olearczyk i Dorota Olearczyk}