Zainspirowana przełomowym esejem Thomasa Nagela z 1974 roku What Is It Like to Be a Bat? (Jak to jest być nietoperzem?), podkreśla sposób, w jaki w naszym gwałtownie ewoluującym pejzażu technologicznym, twórczynie i twórcy wykorzystują narzędzia cyfrowe i techniki sztucznej inteligencji do tworzenia kulturowych znaczeń.

What Is It Like? to wystawa przygotowana we współpracy z londyńską galerią arebyte i British Council w ramach programu UK/Poland Season 2025. Prezentowana wcześniej w Londynie teraz odwiedzi Centrum Sztuki WRO. Kuratorka Helen Starr podkreśla w niej konieczność demistyfikacji sztucznej inteligencji – pozbawionej ucieleśnionego doświadczenia i pamięci epizodycznej, a więc niezdolnej do emocji czy samoświadomości.

Ekspozycja skupia się na ucieleśnieniu i pamięci. Prace artystów z różnych krajów, w tym z Polski i Wielkiej Brytanii, wykorzystują VR, dźwięk, instalacje i metawersum, by badać granice percepcji i doświadczenia.

Wśród nich:

• Anna Bunting-Branch – panoramiczna animacja VR META (2019), remiksująca feministyczne teksty science fiction i pytająca „jak to jest być innym?”.
• Choy Ka Fai – instalacja Unbearable Darkness (2022), kodująca ruchy twórcy butō Tatsumiego Hijikaty i badająca pamięć jako spotkanie z duchami.
• Katarzyna Krakowiak – dźwiękowa rzeźba Oh no, please don’t (2016), reinterpretująca komputerowy poemat Alison Knowles The House of Dust.
• Damara Inglês – Fashion Cyph3r (2022), wirtualna opowieść o chorobie Alzheimera i żałobie wyrażanej w cyfrowej przestrzeni.
• Lawrence Lek – melancholijne wideo Nepenthe, podróż przez ruiny chińskiego Starego Pałacu Letniego.
• Kira Xonorika – film Deep Time Dance (2024), łączący proroctwa, taniec i refleksję o qualiach sztucznej inteligencji.

Ruchoma scenografia wystawy przypomina magazynowe archiwa. Odwiedzający przesuwają panele, uruchamiając ukryte projekcje i współtworząc indywidualne doświadczenie. Ekspozycja stawia pytania o granice percepcji, rolę emocji i niemożność pełnego zrozumienia świadomości Innego.