Warto przeczytać, ponucić i obejrzeć, poznać lub przypomnieć sobie o Bukartyku od takich songów jak: „Kobiety jak te kwiaty”, „Małgocha”, „Kup sobie psa”, ”Niestety trzeba mieć ambicję”…

Bukowy Las to wydawnictwo, które wypuściło na rynek księgarski „Fatalny przykład dla młodzieży”. Lekturę zabawną i refleksyjną, autobiograficzną i poetycką, do czytania, oglądania i nucenia. Współautorem książki jest Piotr Bukartyk – bard, mistrz słowa i rymu, romantyk, grajek i błazen, który od prawie czterdziestu lat układa piosenki. Od ponad dekady zaś nie przesypia nocy z czwartku na piątek, by rano jako gość redaktora Wojciecha Manna bawić i wzruszać słuchaczy radiowej Trójki.

Piotr Bukartyk, Jakub Jabłonka i Paweł Łęczuk napisali coś, co zgodnie rekomendują: Artur Andrus, Andrzej Poniedzielski, Arkadiusz Jakubik, Filip Jaślar, Wojciech Mann, Jurek Owsiak, Jerzy Satanowski, Krystyna Tkacz, Elżbieta Zapendowska. Lepszej reklamy chyba nie trzeba.

Autobiografia czyta się sama, wystarczy tylko wziąć ją do ręki, a soczysty język, zabawne i nostalgiczne wspomnienia z czasów młodości autora, teksty piosenek i archiwalne zdjęcia wtłoczone w blisko 300 stron pochłoną czytelnika i wypuszczą kilka godzin później z potrzebą spenetrowania Internetu w poszukiwaniu nagrań utworów Piotra Bukartyka. To inspirująca lektura, która przypomina także o znakomitych piosenkach jej autora interpretowanych przez aktorów w spektaklu Jerzego Satanowskiego „Kaszana zdolnie sterowana”.

Piotr Bukartyk urodził się w 1964 r. w Zielonej Górze. Wychował w Gorzowie Wlkp. Próbował studiować kulturoznawstwo na kilku uczelniach, ale jego wizja życiorysu Olivera Cromwella w wersji Hana Solo nie przekonywała wykładowców i egzaminatorów. Zrezygnował więc z kariery naukowej i został grajkiem.

Wygrał niemal wszystkie konkursy na piosenki z tekstem włącznie z Kabaretonem w Opolu, na który trafił zupełnie przypadkowo.

Napisał ponad 500 piosenek i nagrał osiem płyt. Ponieważ nie wszystkie okazały się finansowym sukcesem, próbował zarabiać na życie w możliwie najbliższy mu sposób. Wykreował lokalną odmianę łysego Vana Morrisona na deskach teatru Rampa, pisał kobiece opowiadania do gazet jako tajemnicza Mariola i prowadził program telewizyjny „Powrót Bardów”. Kiedy było naprawdę źle, dorabiał jako pomoc dentystyczna, sprzedawca przemycanych papierosów i wędzonych śledzi oraz konferansjer imprez masowych.

Autorzy „Fatalnego przykładu dla młodzieży” zgrupowani pod logiem Bukowego Lasu zgrabnie poprowadzili historię barda. Warto przeczytać, ponucić i obejrzeć, poznać lub przypomnieć sobie o Bukartyku od takich songów jak:  „Kobiety jak te kwiaty”, „Małgocha”, „Kup sobie psa”, ”Niestety trzeba mieć ambicję”, „Sznurek”, „Piosenka z praniem w tle” wykonywana z Katarzyną Groniec, „Prosto w nos” wykonywana z Magdą Umer i Arturem Andrusem, „Z tylu chmur” wykonywaną na zakończenie festiwalu Przystanek Woodstock. ”

^{tekst: Dorota Olearczyk}