Obaj tak różni, a tak samo fascynujący… Jeden był śpiewającym kelnerem, a drugi podobno porzucił karierę wojskową z powodu ukochanej. Ich głosy – o charakterystycznej, ciepłej barwie – stały się symbolami muzyki rozrywkowej XX wieku.

Frank Sinatra i Elvis Presley śpiewali o własnej drodze w życiu („My Way”) i o miłości („Love Me Tender”). To zawsze była nieprosta droga, na której u początków kariery słyszeli, że nie mają głosu i nie nadają się do świata muzyki. Co do miłości – otaczały ich piękne kobiety (J. Garland, A. Gardner, M. Farrow, P. Presley).

Tamtą atmosferę lat 50. I 60. postarają się wskrzesić muzycy wraz z Mirosławem Niewiadomskim, przenosząc słuchaczy do świata, gdzie nieznajomi w nocy („Strangers in the Night”) upajają się wyzwoloną melodią („Unchained Melody”).