Owacje na stojąco, gromkie brawa po każdym utworze, głośne wybuchy radości podczas dialogów…- to był dzień Przybory, Umer i Mumio.

Wszyscy, którzy andrzejkowy wieczór postanowili spędzić z Mumio i Magdą Umer we wrocławskim Imparcie nie mogli wybrać lepiej. Nie tylko znakomicie się bawili, ale także doświadczyli ponadczasowości twórczości Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego.

Spektakl „Przybora na 102”, który swoją premierę miał w warszawskim Och- Teatrze w 2017 roku, dziś ma się znakomicie.

„Odjadę z tego peronu…”- słychać głos Przybory w ciemności. Potem głos  Wojciecha Mana wydobywający się z radia zaprasza na obchody 102. urodzin Jeremiego Przybory. Jubileusz staje się powodem spotkania ciotki z osobliwymi przybyszami – epuzerem, przetłumaczaczem, Kaziem, Grzeszczykiem, Natalią, Tolą, Desdemoną, Julią, Makbetem… Nadwrażliwcy odwiedzają Ciotkę Mizerię – w tej roli znakomita Magda Umer – i zwierzają się jej, przeżywając swoje traumy przy stole w skromnej kuchni lub w piosence.

Utwory Kabaretu Starszych Panów owinięte w surrealistyczne improwizacje słowne teatru Mumio smakują wybornie, wyglądają bombowo (od bombonierki) i działają terapeutycznie. Znakomici artyści – Jadwiga Basińska, Dariusz Basiński i Jacek Borusiński – zalewają widzów strumieniem osobliwych, genialnie surrealistycznych skojarzeń. Kostium, choreografia i tekst splatają w harmonijnie groteskową całość.  Wyśmienicie interpretują piosenki znane z Kabaretu Starszych Panów: „A ta Tola”, „Na całej połaci śnieg”, „Zakochałam się w czwartek niechcący”, „Bez ciebie”, „Kaziu, zakochaj się”, „Szuja”, „Puk, puk, puk”, „Odrobina mężczyzny na co dzień”, „Szarp pan bas”, „O, Romeo”, „Smutny deszczyk”, „Ja pana z sobą zabiorę”, „Już czas na sen”. Na scenie towarzyszy im bezkonkurencyjny zespół muzyczny. Wojciech Borkowski gra na fortepianie, Maciej Szczyciński szarpie bas, Tomasz Drozdek obsługuje całą masę perkusjonaliów.

Wieczór andrzejkowy z „Przyborą na 102” to lepsze niż wróżba wygranej na loterii.

^{tekst: Dorota Olearczyk
foto: Julian Olearczyk i Dorota Olearczyk}