W poniedziałek na 7. Przeglądzie Nowego Teatru dla Dzieci można było zobaczyć m.in. spektakl Fundacji Everest Production pt. „Gdzie jest tata?” adresowany do dzieci w wieku 4+. Sztuka w reżyserii Jana Naturskiego i Mikołaj Woubisheta była już obecna na scenie wrocławskiego Teatru ad Spectatores w 2022 roku. Muzyczno- cyrkowa klaunada opowiadała o aspektach rodzicielstwa. Więcej pisaliśmy o przedstawieniu tutaj: https://pik.wroclaw.pl/ad-spectatores-familijnie/
Wieczorem, na Dużej Scenie Akademii Sztuk Teatralnych przy ul. Braniborskiej można było zaciągnąć się światem lat 90 wykreowanym przez Marię Wojtyszko i Jakuba Kroftę ze studentami wrocławskiej filii AST. „Pierwsze razy” były opowieścią o dojrzewaniu w latach 90. ubiegłego wieku. Grupa licealistów przeżywa pierwsze miłości, pierwsze rozstania, pierwsze wtajemniczenia. Są dziećmi rodziców, którzy spędzili życie w szarym PRL-u i przyszłymi rodzicami dzieci, które żyją w cieniu nadchodzącej katastrofy klimatycznej. Młodość spędzają wierząc, że „od teraz już wszystko będzie dobrze”… albo tylko udając, że w to wierzą. Bo przecież są też generacją, która niesie na barkach wszystkie problemy współczesności: depresje, uzależnienia, rozczarowanie z jednej strony porządkiem konserwatywnym, z drugiej narracją liberalną- czytamy w programie.
„Pierwsze razy” w wykonaniu studenckim były ciekawym, żywiołowym i refleksyjnym obrazem pokolenia. Intrygujące wykorzystanie form lalkowych i świetna kreacja zbiorowa nie pozwoliły oderwać wzroku i myśli od interesująco prowadzonej historii.
Oprac. do i jo
Na zdjęciu – Michał Ławniczak
Rozmowa z Michałem Ławniczakiem, wrocławskim numerologiem i tarocistą.
D.O.: Czym jest Noc Kupały, przez kogo była i jest obecnie świętowana?
M.Ł.: Noc Kupały to jedno z najważniejszych świąt w dawnym kalendarzu słowiańskim. Święto to obchodzono w czasie przesilenia letniego, czyli najkrótszej nocy w roku, która zazwyczaj przypada na noc z 21 na 22 czerwca. Było to święto płodności, miłości, ognia i wody, które miało na celu uczczenie słońca i przyrody w ich pełnym rozkwicie. Noc Kupały była świętowana przez Słowian, którzy zamieszkiwali tereny dzisiejszej Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Białorusi i Rosji. Dziś, chociaż w zmienionej formie, nadal jest obchodzona w niektórych regionach tych krajów, często łączona z chrześcijańską Nocą Świętojańską.
Jakie są najważniejsze obrzędy i wierzenia związane z tym świętem?
Noc Kupały obfituje w różnorodne obrzędy i wierzenia, które mają na celu zapewnienie pomyślności, zdrowia i miłości. Do najważniejszych należą: skoki przez ognisko symbolizujące oczyszczenie i ochronę przed złymi duchami, obiecujące bogactwo poszukiwania kwiatu paproci, wróżące zamążpójście puszczanie wianków oraz towarzyszące obrzędom tańce i śpiewy.
Czym Noc Kupały różni się od Nocy Świętojańskiej?
Noc Kupały i Noc Świętojańska są często mylone, ale mają różne korzenie i znaczenie. Noc Kupały jest świętem sięgającym czasów przedchrześcijańskich, związanym z kultem natury i cyklami przyrody. Noc Świętojańska, obchodzona w nocy z 23 na 24 czerwca, to święto chrześcijańskie, upamiętniające narodziny św. Jana Chrzciciela. Po przyjęciu chrześcijaństwa wiele obrzędów Nocy Kupały zostało zintegrowanych z Nocą Świętojańską, stąd ich współczesne podobieństwo. Jednak pierwotne znaczenie i symbolika obu świąt są różne.
W jaki sposób możemy współcześnie obchodzić Noc Kupały? Czy powinniśmy?
Możemy organizować wspólne ogniska, tańce, śpiewy, a także zabawy związane z dawnymi wierzeniami, takie jak puszczanie wianków, czy skoki przez ognisko. Ważne jest, aby te obchody były pełne szacunku dla tradycji i przyrody. Warto pielęgnować te dawne zwyczaje, gdyż są one częścią naszej kulturowej tożsamości i mogą stanowić cenne źródło wiedzy o naszych przodkach.
O jakich innych słowiańskich wierzeniach i tradycjach warto pamiętać?
Słowiańska kultura jest niezwykle bogata i warto pamiętać o wielu jej aspektach, pielęgnować tradycje np. Dziadów – święta pamięci zmarłych, czy Dożynek – święta plonów. W słowiańskich tradycjach kryje się wiele magii, która odpowiednio wykorzystana może być kluczem do spełnienia marzeń, czy narzędziem do poznawania samego siebie.
oprac. do
fot. archiwum eksperta, Michała Ławniczak
Spektakl Marii Wojtyszko i Jakuba Krofty można było oglądnąć w ramach 7. Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci.
Więcej na stronie – https://pik.wroclaw.pl/niedziela-na-7-przegladzie-nowego-teatru-dla-dzieci/
oprac. do i jo
Spektakl można było oglądnąć podczas 7. Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci.
Więcej na stronie – https://pik.wroclaw.pl/niedziela-na-7-przegladzie-nowego-teatru-dla-dzieci/
oprac. do i jo
W programie jednego z koncertów przygotowanych na zakończenie sezonu artystycznego 2023/2024 Narodowego Forum Muzyki znalazły się dwie durowe symfonie. W pierwszej części piątkowego wieczoru słuchaliśmy „III Symfonii D-dur” Franza Schuberta, w drugiej „IV Symfonii G- dur” Gustava Mahlera. Maestro Jacek Kaspszyk za pulpitem dyrygenta, orkiestra NFM Filharmonia Wrocławska na scenie, Aleksandra Kubas- Kruk – sopranistka na finał i dwa różnorodne utwory zapewniły melomanom ucztę muzyczną oklaskiwaną gromkimi owacjami na stojąco.
III Symfonia D-dur Franza Schuberta powstała w okresie, w którym kompozytor był zapatrzony w klasyczne wzorce. Dzieło jest pełne wdzięku, pogody, pokazuje też znakomite opanowanie warsztatu i wielką inwencję melodyczną młodego artysty, który ukończył je krótko po osiemnastych urodzinach, w lipcu 1815 roku. Odnaleźć tu można zarówno wpływy twórczości Josepha Haydna jak i Gioacchina Rossiniego, co szczególnie mocno odczuwalne jest w finale, będącym stylizacją śmiałego i pełnego temperamentu włoskiego tańca. Utwór pod batutą maesto Jacka Kaspszyka był łagodną, relaksacyjną egzemplifikacją tych słów.
Drugą część koncertu wypełniła ukończona w 1900 roku IV Symfonia G-dur Gustava Mahlera. To dzieło pełne paradoksów. Z jednej strony jest lekkie, słoneczne, przepełnione radością, nawiązujące do stylu klasycznych symfonii Wolfganga Amadeusa Mozarta i Josepha Haydna. Z drugiej zaś strony kompozytor podejmuje w nim tematykę życia po śmierci. Stąd też mnogość rozmaitych muzycznych symboli – fanfara trąbki, uderzenie tam- tamu, niepokojące skrzypce, pieśń z solo sopranu. Wykonanie symfonii przez NFM Filharmonia Wrocławska z towarzyszeniem sopranistki – Aleksandry Kubas- Kruk (w ostatniej części utworu) było przepełnione głębią, ekspresją i niepokojem. Przestrzenność dźwięku okalała słuchaczy przynosząc niezwykłe wrażenia akustyczne. Utwór, zdawał się, idealnie współgrać z horacjańską maksymą carpe diem tłumaczoną jako chwytaj dzień, ciesz się chwilą.
Piątkowy koncert okazał się uroczym i przynoszącym otuchę zwieńczeniem sezonu artystycznego 2023/2024 NFM Filharmonii Wrocławskiej.
Oprac.do
foto. organizatorów
„Púpätko” przyjechało ze Słowacji. Spektakl można było obejrzeć w ramach 7. Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci.
Więcej na stronie – https://pik.wroclaw.pl/niedziela-na-7-przegladzie-nowego-teatru-dla-dzieci/
oprac.do i jo
Od czwartku trwa 7. Przegląd Nowego Teatru dla Dzieci. Spektakle, które można oglądać (jeszcze do środy) m.in. na wszystkich scenach Wrocławskiego Teatru Lalek, koją, stanowią remedium na problemy, przynoszą nadzieję, otuchę i radość, wzruszają i inspirują. Organizatorzy zadbali o dobrostan dzieci i dorosłych w programie Przeglądu umieszczając same rarytasy.
Niedziela we Wrocławskim Teatrze Lalek minęła nam pod znakiem pławienia się w naturze i zieloności oraz dostrzegania piękna w różnorodności.
„Púpätko” przyjechało ze Słowacji
„Púpätko” przyjechało ze Słowacji i czarowało najmłodszą publiczność powolnym, harmonijnym, falującym rytmem, soczystą zielenią, piosenkami o wodzie, słonku i pączku. Magicznej aurze spadających kropel, luster, drewnianych ażurowych liści poddali się zgodnie rodzice z pociechami. Fotorelacja na stronie – https://pik.wroclaw.pl/pupatko-divadlo-jana-palarika-trnava-slowacja-fotorelacja/
„W trawie. Laboratorium sensoryczne” Teatru Groteska z Krakowa
„W trawie. Laboratorium sensoryczne” Teatru Groteska z Krakowa było swoistą kontynuacją zachwytu naturą. Spektakl rozpoczął się już w foyer, na Scenę na Piętrze szliśmy tropem żuczków, mrówek, biedronek ponaklejanych na schodach. Fotorelacja na stronie – https://pik.wroclaw.pl/w-trawie-laboratorium-sensoryczne-teatru-groteska-z-krakowa-fotorelacja/
Reżyserką zachwycających mikroświatów dla najmłodszych widzów teatralnych była Alicja Morawska-Rubczak (znana wrocławskiej publiczności m.in. ze spektakli „Dżungla”- https://pik.wroclaw.pl/?s=dżungla i „brzUCHO” – https://pik.wroclaw.pl/?s=brzucho ).
Dzieci, podczas kilkudziesięciominutowych spektakli wchodziły w interakcje z animatorami, okazywały zainteresowanie, zniechęcenie, złość, lęk, płakały, śmiały się, dotykały, uderzały, przeglądały się… reagowały swobodnie i z zachwytem, jakby mimochodem poznawały magiczny świat teatru.
„Perfekty i Ambaras” Teatru Lalek Pleciuga ze Szczecina
„Perfekty i Ambaras” Teatru Lalek Pleciuga ze Szczecina był hitem niedzieli. Zagrany koncertowo, napisany świetnym językiem, nowatorsko zainscenizowany. Miał w sobie wszystko, czego potrzebuje spragniony ciekawych rozwiązań scenicznych i mądrych historii młody i starszy widz. Niezwykłe światy, nieoczekiwane zwroty akcji, literackie, niejednoznaczne dialogi, groteska, absurd, zabawy słowotwórcze… niosły sztukę na wyżyny kreatywności i mądrego zdziwienia.
„Perfekty i Ambaras” jest znakomitą próbą pogodzenia koncertu rockowego ze spektaklem. Wyśmienicie obsadzeni w rolach aktorzy szczecińskiej Pleciugi grają m.in. na elektrycznych gitarach, perkusji, harmonijce, instrumentach klawisowych i śpiewają- to dzieje się na drugim planie, w pierwszym- toczy się opowieść o braciach, którzy w swojej podróży do domu spotykają mordoryjów, trafiają do Liberlandii… odkrywają piękno w różnorodności. Piękna, mądra, rockowo wystylizowana historia. Fotorelacja na stronie – https://pik.wroclaw.pl/perfekty-i-ambaras-teatru-lalek-pleciuga-ze-szczecina-fotorelacja/
Po raz kolejny okazało się, że tandem Krofa (reżyser) – Wojtyszko (dramaturżka) jeździ po wyżynach teatralnych możliwości i nie bez przyczyny na szczytach zgarnia prestiżowe nagrody.
Jakub Krofta i Maria Wojtyszko trzymają swój oryginalny rytm i styl, uczą nas nowego teatru dla dzieci. Po premierze „Sprzedawców bajek” przyznali, że towarzyszy im w tych odkryciach syn, który towarzyszył szefostwu WTL-u na scenie. Brawo. Czy jest rower dla trzech osób? Może jeździłoby im się wtedy wygodniej? Ale czy wygoda sprzyja twórczości?
Oprac. do i jo
W sobotę na Scenie Kameralnej aktorzy z wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie wzruszyli – chyba wszystkich – spektaklem „Drapando, czyli Atak Zamszałego Starucha”. Fotorelacja ze spektaklu.
oprac. do i jo
