Wśród kolekcji płyt wydanej przez Narodowe Forum Muzyki pojawiła się nowa propozycja – album pt. „Musica Libera” nagrany przez Marcina Danilewskiego (skrzypce) i Grzegorza Biegasa (fortepian). Płyta poświęcona jest twórczości wybitnych, współczesnych, polskich kompozytorów – Krzysztofa Pendereckiego, Witolda Lutosławskiego, Krzysztofa Meyera i Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. To smakowity kąsek dla melomanów, fanów dźwięków bardzo silnie oddziałujących na emocje.
„Program niniejszej płyty przenika kilka wątków, które pozwalają słuchać jej na wiele różnych sposobów. Znajdziemy w nim przemyślany wybór utworów skomponowanych w drugiej połowie XX wieku (z wyjątkiem La Follii Krzysztofa Pendereckiego) przez polskich kompozytorów – nestorów klasycznej muzyki współczesnej. Każdy, kto pragnie zapoznać się z ich dokonaniami w dziedzinie muzyki kameralnej, ma ku temu sposobność. Płyta ukazuje specyfikę polskiej twórczości muzycznej wraz z jej odcieniami. To również utwory wirtuozowskie, dające wykonawcom pole do popisu, słuchaczom zaś przyjemność podziwiania ich sprawności technicznej i muzykalności’. (Monika Pasiecznik, fragment eseju zamieszczonego w booklecie albumu)
Marcin Danilewski – urodzony w 1986 roku artysta pochodzi z rodziny o bogatych tradycjach muzycznych. Rozpoczął naukę gry na skrzypcach w wieku czterech lat. Ukończył Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza oraz Universität Mozarteum Salzburg pod kierunkiem Igora Ozima.
Jest laureatem m.in. Międzynarodowego Konkursu dla Młodych Muzyków im. Piotra Czajkowskiego w Kurashiki (Japonia), Ogólnopolskiego Konkursu Skrzypcowego Pamięci Aleksandry Januszajtis w Gdańsku oraz finalistą Międzynarodowego Konkursu im. Tadeusza Wrońskiego na Skrzypce Solo w Warszawie.
Występuje jako solista z takimi orkiestrami, jak NFM Filharmonia Wrocławska, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej, Tatrzańska Orkiestra Klimatyczna, West Side Sinfonietta, Salonorchester St. Moritz, Camerata Pontresina (Szwajcaria). Jest także cenionym kameralistą – koncertuje z Lutosławski Quartet, Silius Trio, Cameratą Galiciana i NFM Ensemble.
Jako koncertmistrz gościnny współpracuje z wieloma orkiestrami i zespołami, m.in. z Mozarteumorchester Salzburg, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Dolnośląskiej, Neue Lausitzer Philharmonie, I, Culture Orchestra, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii w Szczecinie. Obecnie jest koncertmistrzem NFM Filharmonii Wrocławskiej oraz Camerata Pontresina.
Od 2018 roku pracuje jako wykładowca w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Jest założycielem oraz kierownikiem artystycznym orkiestry kameralnej West Side Sinfonietta.
Gra na skrzypcach Raffaela i Antonia Gagliano z 1800 roku.
Grzegorz Biegas – absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Karola Lipińskiego w Lublinie w klasie Mieczysława Dawidowicza oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach – uzyskał dyplom w klasie fortepianu Eugeniusza Knapika i w klasie kameralistyki Marii Szwajger-Kułakowskiej. W 2002 roku ukończył także studia podyplomowe pod kierunkiem Józefa Stompla.
W swojej działalności artystycznej skupia się głównie na muzyce kameralnej, ze szczególnym uwzględnieniem literatury wokalnej – wielokrotnie był nagradzany za najlepszy akompaniament, otrzymał m.in. Nagrodę im. Jerzego Lefelda Konkursu Wokalnego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy. W charakterze kameralisty występował na licznych koncertach w kraju i za granicą, także w ramach festiwali (Europa, USA, Argentyna, Chiny), współpracując z wieloma znakomitymi śpiewakami. W swoim dorobku ma szereg nagrań radiowych (Polskie Radio), telewizyjnych (Telewizja Polska) oraz płytowych, przede wszystkim muzyki polskiej.
Grzegorz Biegas jest profesorem swojej macierzystej uczelni, pracuje obecnie w Katedrze Kameralistyki. W latach 2005–2012 był prodziekanem Wydziału Wokalno-Instrumentalnego, a w latach 2012–2016 – prorektorem Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.
oprac. DO.
„Musica Libera” z NFM
Wykonawcy:
Marcin Danilewski – skrzypce
Grzegorz Biegas – fortepian
Program:
Krzysztof Penderecki (1933–2020)
I Sonata na skrzypce i fortepian (1953)
Allegro
Andante
Allegro vivace
La Follia na skrzypce solo (2013)
Witold Lutosławski (1913–1994)
Subito na skrzypce i fortepian (1992)
Krzysztof Meyer (ur. 1943)
Capriccio interrotto op. 93 na skrzypce i fortepian (2000)
Sześć preludiów* na skrzypce solo (1981)
Moderato con moto
Precipitato, con sordino
Allegretto
Larghetto, poco rubato
Marcato
Vivace
Grażyna Pstrokońska-Nawratil (ur. 1947)
La vetrata* na fortepian
* Światowa premiera nagrania
Pierwsze książki z serii „Opowieści z czterech stron świata” są już dostępne w sprzedaży. Ich autorzy prowadzą młodego czytelnika przez światy różnych kultur i tradycji.
Giusi Quarenghi w „Mukashi, mukashi. Dawno, dawno temu w Japonii”, Wydawnictwo Słowne
Giusi Quarenghi w „Mukashi, mukashi. Dawno, dawno temu w Japonii” zabierze dziecko w literacko-wizualną podróż po japońskich wierzeniach. To niezwykły, ponadczasowy świat pełen magicznych bohaterów i zaskakujących wydarzeń. Stworzone przez wybitnych artystów ilustracje mogą z powodzeniem kształtować wrażliwość wizualną dziecka, a wciągające opowiadania przedstawiają młodemu czytelnikowi japońską kulturę i tradycję. Opowiadaniom towarzyszy również wizualny słowniczek postaci. Dzięki niemu dowiadujemy się m.in. że sensu to wachlarz, a oni to demony.
Luigi Dal Cin „W lesie Baby Jagi. Baśnie rosyjskie” Wydawnictwo Słowne
Luigi Dal Cin „W lesie Baby Jagi. Baśnie rosyjskie” to z kolei książka o zwierzętach, magii i cudach z tradycyjnych rosyjskich wierzeń. Krótkie, ale wciągające historie do czytania samodzielnie przez dziecko – lub wspólnie z rodzicem – doskonale ukazują rosyjską kulturę i specyfikę, a tajemnicze, przykuwające wzrok ilustracje (jedno z opowiadań zilustrował Józef Wilkoń) kryją w sobie wiele fascynujących szczegółów.
Kolejne tomy z serii „Opowieści z czterech stron świata” stworzą wspaniałą biblioteczkę dla dzieci w wieku 6-8 lat, pełną ciekawostek o świecie – o tym, co nas różni, a co łączy. Już lektura dwóch pierwszych tomów może okazać się wspaniałym początkiem fascynacji światem, jego historią i kulturą, a także udanym zaproszeniem do świata sztuki. Wspólne czytanie może stać się początkiem dyskusji o różnicach kulturowych, szacunku, wartości tradycji i równości. Zaś oglądanie wyjątkowych ilustracji – autorstwa najlepszych międzynarodowych twórców – może zamienić się w pasję.
oprac. D.O.
Tekst powstawał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Słowne.
Z początkiem 2021 roku swoją premierę miał album Narodowego Forum Muzyki nagrany przez NFM Filharmonię Wrocławską. Na płycie zespołu, która jest pierwszą zrealizowaną pod batutą szefa artystycznego Giancarla Guerrero, znalazły się I Symfonia c-moll op. 68 oraz Uwertura akademicka op. 80 Johannesa Brahmsa.
Niemiecki kompozytor, urodzony w Kostaryce dyrygent, polscy instrumentaliści… wydawałoby się, że to mieszanka wybuchowa, która przyćmi dzieło muzyczne przesadną różnorodnością kulturową. Nic bardziej mylnego. Giancarlo Guerrero – dyrygent NFM Filharmonia Wrocławska – potrafi z talentem połączyć rozmaitość w spójny, płomienny obraz muzyczny. To, co słyszymy na nagraniu (szczególnie słuchanym nieco głośniej niż zwykle) doskonale oddaje walory dźwiękowe sali NFM. Zarówno symfonia, jak i Uwertura akademicka Brahmsa, niosą duży ładunek emocji i odkrywają – przed słuchaczem – nowe drogi interpretacyjne. Wydawnictwu towarzyszy książeczka, w której przeczytamy m.in ciekawostki dotyczące nagranych utworów i notki biograficzne artystów. Płytę można kupić w kasie NFM, w księgarni Niskie Łąki oraz online w NFM Shop.
Program:
Johannes Brahms (1833–1897)
I Symfonia c-moll op. 68 (1862–76) [49’15]
1. Un poco sostenuto – Allegro 16’42
2. Andante sostenuto 9’47
3. Un poco allegretto e grazioso 5’15
4. Adagio – Più andante – Allegro non troppo, ma con brio 17’31
Uwertura akademicka op. 80 (1880) [10’29]
Czas całkowity [59’57]
Nagrano w Sali Głównej Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu, w dniach 18–22 marca 2019 roku.
Reżyseria nagrania, montaż, mastering: Andrzej Sasin, Aleksandra Nagórko (CD Accord)
NFM 68, ACD 277
oprac. D.O.
Jeśli znajdziemy się we właściwym miejscu, odczujemy to. Spektakle pokazywane w ramach jubileuszowej edycji festiwalu opowiadają o poszukiwaniu idylii, arkadii szczęścia, ważnego celu w życiu. Twórcy starają się szukać pozytywnych wartości nawet w sytuacjach trudnych, izolacji, pandemicznego strachu, odkrywają niebezpieczne rejony, aby łatwiej pokonywać trudności. Czasy współczesne zadziwiają, choćby takimi nowościami jak powstanie stanowiska w korporacjach: Happiness manager, specjalista ds. dobrego nastroju. Świadomie decydujemy, że będziemy skupiać się na szczęściu w pracy, wiemy, po co to robimy i dlaczego to jest dobre. Ustalamy, że to element naszej kultury organizacyjnej, strategii.
W najbardziej szerokim przesłaniu niektórych przedstawień, szczęśliwe życie można rozumieć jako samo przeżywanie życia przez jednostkę – opierającą się na wartościach etycznych – wraz z podejmowanymi przez nią trudnymi decyzjami, doświadczanymi przyjemnościami i przykrościami, sukcesami i porażkami. Kultura określa sposoby definiowania, przeżywania i wyrażania szczęścia. Kulturowy kontekst niektórych spektakli opiera się na cenionych normach, wartościach oraz regułach postępowania. Obejmuje także sferę autodefinicji i stereotypów.
W jednych społeczeństwach należy wykazywać niezadowolenie, ukrywać własną radość, narzekać. W innych, nawet w trudnej sytuacji życiowej, należy okazywać pogodę ducha. Artyści zaproszeni na festiwal w swoich pracach poruszają tematy szczęścia, kulturowych różnic, szans i zagrożeń dla przyszłości świata. Zgłębiają znaczenie takich pojęć jak: rozrywka, przemysł, społeczeństwo, sztuczna inteligencja, transhumanizm, czy pamięć genetyczna. Strona festiwalu: mandalafestiwal.pl
29.05.2021 – 06.06.2021
STUDIO NA GROBLI
Siedziba Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
(ul. Na Grobli 30/32) / miejsce pokazów w dniach 29.05.2021 – 02.06.2021
29.05.2021
Godz: 19.00
Teatr Dada von Bzdülöw – TO to TO
Choreografia i wykonanie: Katarzyna Chmielewska i Jakub Truszkowski
30.05.2021
Godz: 19.00
Durski, Kania, Stanek, Ustowska
One
Koncept i realizacja:
Katarzyna Kania, Katarzyna Ustowska, Piotr Stanek, Patryk Durski
Produkcja: Stowarzyszenie Teatr Dada von Bzdülöw, Teatr Wybrzeże, Gdańsk przy wsparciu Urzędu Miasta
31.05.2021
Godz: 19.00
Monika Wachowicz – V
Spektakl dla widzów dorosłych
01.06.2021
Godz: 19.00
HOTELOKO movement makers
Axiom of Choice
Wykonanie: Mirek Woźniak / Agata Życzkowska
Barbara Przerwa – performance Posilenie / obrazy Agnieszki Kozyry/
02.06.2021
Godz: 19.00
Hygin Delimat – Landscape before catastrophe
Centrum na Przedmieściu
ul. Prądzyńskiego 39A Wrocław / miejsce pokazów, warsztatów w dniach od 3.06.2021 do 06.06.2021
03.06.2021
Godz: 18.00
Otwarcie wystawy fotografii Kazimierza Ździebło
Poruszenia, iluzje, preteksty
Godz: 19.00
Marcin Motyl – SOLO TEN
Kacper Lipiński – D.A.D.” [Tantanic – Deancepool Quest- rejs nie ostatni]
Spektakl dla widzów dorosłych
Marcin Motyl – Device
04.06.2021
Godz: 19.00
Physical ArtHouse – Ukochany kraj, umiłowany kraj
05.06.2021
Godz. 16.00-19.00 / 20 minutowy performance w przestrzeni galeryjnej w czterech odsłonach (zapisy na dokładną godzinę 16:00/16:35/17:10/17:45 mailowo: [email protected]. Ilość miejsc ograniczona)
Berlińska Scena Performatywna
Ewa Dziarnowska „Untitled”
Godz: 19.00
Wieczór dedykowany Yoli Wesołowskiej
Joanna Brodniak – UNTOLD MANIFESTO
Anna Piotrowska – l a n i e – eksperyment egoistyczny
Alexey Torgunakov – Body Mantra
Bartłomiej Gąsior – TEFILIN
Spektakl dla widzów dorosłych
Performans Dla Yoli
Wykonawcy min: Ewa Staroń, Joanna Potkowska, Dominika Jaenel, Physical ArtHouse
Wstęp na wszystkie pokazy jest wolny
Rezerwacja miejsc: [email protected] / [email protected]
Program może ulec aktualizacji
Tegoroczna edycja odbywa się w Roku Tadeusza Różewicza, w setną rocznicę urodzin poety. Program festiwalu będzie więc w dużej mierze poświęcony właśnie autorowi „Niepokoju”. Gościem honorowym tym razem będzie Litwa, czekają nas też poetyckie akcenty bułgarskie i czeskie. Poznamy również poetki i poetów nominowanych do tegorocznej Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius, która zostanie przyznana w październiku.
6. Międzynarodowy Festiwal Poezji Silesius odbędzie się we Wrocławiu w dniach 17–23 maja. Rok temu, z powodu pandemii, festiwal został przeniesiony na jesień. W tym roku wraca on do tradycyjnego, majowego terminu, choć nadal odbywać się będzie w warunkach pandemicznych z uwzględnieniem wszelkich obostrzeń i reżimu sanitarnego. Miejscem festiwalowych wydarzeń będzie Klub Proza we Wrocławskim Domu Literatury, skąd transmitowane na żywo będą czytania, dyskusje i debaty. Ponieważ aktualne przepisy nie pozwalają jeszcze na udział publiczności w spotkaniach, organizatorzy zapraszają do ogródka Klubu Proza (Przejście Garncarskie 2), gdzie będzie można na żywo oglądać wszystkie transmisje na dużym ekranie oraz cieszyć się festiwalową atmosferą.
Tadeusz Różewicz urodził się 9 października w 1921 roku w Radomsku, a w 1968 roku zamieszkał we Wrocławiu. Z kolei w 2008 roku, na sześć lat przed śmiercią, został pierwszym laureatem Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. W Roku Tadeusza Różewicza autorowi „Kartoteki” poświęcone zostanie wyjątkowo dużo miejsca w programie. Czekają nas m.in.: głośne czytanie wierszy Różewicza w interpretacji współczesnych poetek i poetów (Anny Adamowicz, Marcina Barana, Jerzego Jarniewicza, Barbary Klickiej, Jakuba Kornhausera, Urszuli Kozioł, Małgorzaty Lebdy, Joanny Roszak, Pawła Sołtysa, Piotra Sommera i Filipa Zawady), dyskusje dotyczących jego poezji, prozy i dramatów, wreszcie również wspomnienia bliskich i znajomych, które być może odkryją przed nami nieznane dotąd momenty z biografii poety.
Jak co roku Silesius będzie miał gościa honorowego. W latach poprzednich były to Czechy, Szwecja czy Grecja, w 2021 przyjrzymy się poezji litewskiej. Odkryjemy ją podczas rozmów z poetkami i poetami z Litwy. Wrocław odwiedzi gigant litewskiej poezji – Tomas Venclova, przyjaciel Czesława Miłosza i tłumacz jego wierszy, a także reprezentanci młodszego pokolenia w osobach Giedrė Kazlauskaitė, Ernestaa Noreiki i Agnė Žagrakalytė. Polskim czytelnikom poezji znana może być zwłaszcza ostatnia z autorek, która nominowana była do Nagrody Literackiej Europejski Poeta Wolności przyznawanej w Gdańsku. A poza wspomnianymi poetkami i poetami z Litwy, czekają nas też inne zagraniczne akcenty poetyckie: z Bułgarii połączy się z nami Georgi Gospodinow, a Czechów będą reprezentować Milan Děžinský i Alžběta Luňáčková.
Odbędą się także debaty i spotkania wokół współczesnej polskiej poezji z udziałem Andrzeja Sosnowskiego, Tomasza Bąka czy Joanny Mueller oraz premiery najnowszych książek Darka Foksa, Agnieszki Wolny-Hamkało i Małgorzaty Lebdy.
Ci, którzy stawiają pierwsze kroki w tworzeniu poezji, mogą już szykować się do udziału w Turnieju jednego wiersza im. Rafała Wojaczka, który odbędzie się 20 maja. Prezentowane wiersze oceni jury w składzie: Darek Foks, Gabriel L. Kamiński, Barbara Klicka, Małgorzata Lebda i Filip Zawada.
Więcej informacji o 6. Międzynarodowym Festiwalu Poezji Silesius oraz szczegółowy program znaleźć można na stronie Festiwalu: http://silesius.wroclaw.pl/festiwal/.
Wydawnictwo Warstwy jest częścią Wrocławskiego Domu Literatury działającego w Przejściu Garncarskim. Warstwy zwracają szczególną uwagę na rzeczy niszowe, eksperymentalne, z pogranicza literatury i innych sztuk, archiwa zapomnianych twórców, przekłady i wznowienia. Wartość merytoryczna publikacji wrocławskiej oficyny działającej w Rynku doskonale współgra z wyjątkową szatą graficzną wydawanych tam książek. I nie inaczej jest w przypadku najnowszego tomiku wierszy Agnieszki Wolny- Hamkało.
„Raster Lichtensteina” Agnieszka Wolny- Hamkało, Wydawnictwo Warstwy
„Raster Lichtensteina” to zbiór rozproszonych tematycznie wierszy, którego autorka częstuje czytelnika Rwącym Nurtem Bugu i daje szansę przyglądnąć się jak płomień podnosi głowę zapałki. Tomik zawiewa jakąś nienazwaną destrukcją, butwieniem, rozpadem elementów, rozjazdem ich, eksplozją lub wypadaniem. Nawet „Wiosna dla dorosłych”, w której w donicach twardnieje piasek wydaje się jakoś mało soczysta.
Miała być burza, ale nie chciała
i wyszedł z tego jeden ciepły dzień
(fragment wiersza „Nazwy”) i tego się trzymajmy, szczególnie w czasie długiego majowego weekendu, który właśnie nadszedł.
Spotkanie autorskie z autorką tomiku zaplanowane jest na 18 maja, odbędzie się ono online w Klubie Proza w ramach 6. Międzynarodowego Festiwalu Poezji Silesius.
oprac. do.
Wydawnictwo Warstwy
Jeśli nie zależy ci na pomyślnym zdmuchnięciu stu dwudziestu świeczek na torcie urodzinowym, to spokojnie możesz sprezentować komuś tę książkę. Jeśli aspirujesz do miana szczęśliwego stulatka to znajdziesz w tej obszernej publikacji rzetelnie udokumentowaną wiedzę popartą badaniami, przypisy, słowniczek i mnóstwo informacji o procesach starzenia i długowieczności.
„Jak żyć długo. Dlaczego się starzejemy i czy naprawdę musimy” David Sinclair, Matthew LaPlante, Wydawnictwo Znak
Doktor David Sinclair, światowy autorytet w dziedzinie genetyki i długowieczności, twierdzi, że starzenie się to choroba, którą można leczyć. W rozdziale o kształcie przyszłych rzeczy czytamy:
„Będziemy diagnozować i leczyć raka całe lata wcześniej. Infekcje będą identyfikowane w kilka minut. O nieregularnym rytmie serca poinformuje nas fotel samochodowy. Test wydychanego powietrza wychwyci cząstki choroby immunologicznej. Klawiatura komputera zasygnalizuje wczesne stadium choroby Parkinsona lub stwardnienia rozsianego”.
Zanim to nastąpi (w niedalekiej przyszłości) możemy dodać sobie nawet kilkadziesiąt lat życia zdrową dietą, niedojadaniem, ruchem, przebywaniem w zimnym, czyli – jak pisze autor książki – wychodzeniem ze strefy komfortu termalnego.
Doktor David Sinclair przedstawia badania, które uświadamiają nam, że możemy spowolnić, a nawet odwrócić ten proces starzenia się. Udziela praktycznych porad i przekonuje, że czasem wystarczą małe zmiany w codziennym trybie życia, by zachować młodość i zdrowie na dłużej.
Jak żyć długo. Dlaczego się starzejemy i czy naprawdę musimy” David Sinclair, Matthew LaPlante, Wydawnictwo Znak
Nie pomija także tematów dbania o poziom witalności, bez której długie życie może być bardzo uciążliwe. Zwraca uwagę na różnicę między życiem (podtrzymywanym przez aparaturę), a zdrowiem.
„Jak żyć długo. Dlaczego się starzejemy i czy naprawdę musimy” może okazać się fascynującą lekturą dla znawców aktywatorów AMPK i NAD, inhibitorów TOR i terapii genowych, jak i dla amatorów życia naukowego. Jedni i drudzy znajdą tu coś dla siebie.
oprac. d.o.
Tekst powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak.
Dwaj młodzi pisarze, dziś niekwestionowani giganci literatury – Gabriel García Márquez oraz Mario Vargas Llosa – spotkali się w Limie 5 i 7 września 1967 roku. Przez kilka dekad zapis ich rozmowy krążył w nieoficjalnej formie i czekał na wydanie. W tym czasie obaj pisarze zdążyli zostać przyjaciółmi i osiągnęli światową sławę: García Márquez otrzymał Nagrodę Nobla (w 1982 roku), Vargas Llosa stał się inspiracją dla walczących z dyktaturami całego świata. Ich przyjaźń nie przetrwała, oddani sobie przyjaciele zerwali znajomość.
„Dwie samotności” noblistów Garcíi Marqueza i Vargasa Llosy, Wydawnictwo Muza i Znak
„Dwie samotności” Garcíi Marqueza i Vargasa Llosy – niezwykły, intelektualny dialog poświęcony pisarstwu, inspiracjom i zaangażowaniu politycznemu w literaturze – w tłumaczeniu Agnieszki Rurarz ukazał się w Polsce 21 kwietnia.
W 1967 roku Gabriel García Márquez wydał w Buenos Aires powieść „Sto lat samotności”, dziś uznawaną za jedno z najsłynniejszych dzieł XX wieku. Z kolei Mario Vargas Llosa został laureatem prestiżowej nagrody im. Rómulo Gallegosa za książkę „Zielony dom”. Spotkali się w Limie po kilkunastu miesiącach prowadzenia intensywnej korespondencji i wspólnym udziale w dwutygodniowej konferencji naukowej. W kilkugodzinnej rozmowie poruszyli temat ludzkiej samotności, roli powieściopisarza w społeczeństwie oraz genezy, prawdy i fantazji w „Stu latach samotności”. Snując rozważania o kondycji powieści w Ameryce Łacińskiej, zastanawiali się nad istotą tak zwanego boomu latynoamerykańskiego w literaturze.
„Dwie samotności” stanowią zapis ich rozmowy. Do książki dołączone zostały dodatkowe teksty, których autorami są w większości naoczni jej świadkowie. Starają się oni odtworzyć atmosferę, w jakiej toczył się ten niepowtarzalny dialog mistrzów. Całości dopełniają wywiady z Gabrielem Garcíą Marquezem oraz refleksje Maria Vargasa Llosy na temat życia i twórczości Kolumbijczyka.
„Dwie samotności” noblistów Garcíi Marqueza i Vargasa Llosy, Wydawnictwo Muza i Znak
W „Dwóch samotnościach” García Márquez wspomina również dzieciństwo, które ukształtowało jego wyobraźnię, opowiada o swojej rodzinie, ważnych lekturach. Istotnymi tematami są też polityczno-społeczne realia ówczesnego świata.
Mario Vargas Llosa podsyca pragnienie swojego wyjątkowego gościa do snucia opowieści. Prowokuje do odpowiedzi na niewygodne pytania. Jasno określa też indywidualne, niezależne stanowisko, ukazując tym samym swoje spojrzenie na poruszane tematy.
„Dwie samotności” to zapis ciekawej i zupełnie wyjątkowej rozmowy dwóch mistrzów latynoamerykańskiej myśli i pióra, książka niezbędna dla miłośników twórczości obu pisarzy.
Mario Vargas Llosa
Laureat Literackiej Nagrody Nobla w 2010 r. Jak uzasadnia Akademia Szwedzka, został nagrodzony za „kartografię struktur władzy oraz wyraziste obrazy oporu, buntu i porażek jednostki”.
Urodził się w Arequipie (Peru) w 1936 r. Rozgłos przyniosła mu powieść Miasto i psy, za którą otrzymał nagrodę Biblioteca Breve w 1962 r., a w 1963 r. Nagrodę Krytyków. Jego późniejsza twórczość obejmuje dramaty, eseje, wspomnienia i felietony, a nade wszystko powieści, spośród których najbardziej znane to m.in. Zielony dom, Rozmowa w „Katedrze”, Pantaleon i wizytantki, wojna końca świata, Dyskretny bohater.
Gabriel García Márquez
Laureat Literackiej Nagrody Nobla w 1982 r. W uzasadnieniu napisano, iż nagrodę otrzymał za „powieści i opowiadania, w których fantazja i realizm łączą się w złożony świat poezji, odzwierciedlającej życie i konflikty całego kontynentu”.
Urodził się w Aracatace (Kolumbia) w 1927 r., zmarł w mieście Meksyk w 2014 r. Był nie tylko powieściopisarzem, lecz również autorem licznych opowiadań, dziennikarzem, felietonistą oraz autorem scenariuszy filmowych i telewizyjnych. Do najbardziej znanych utworów należą: Sto lat samotności powieść wydana w 1967 (uhonorowana literacką Nagrodą im. Rómulo Gallegosa i okrzyknięta „najważniejszym dziełem literatury hiszpańskojęzycznej od czasów Don Kichota”), Nie ma kto pisać do pułkownika, Kronika zapowiedzianej śmierci, Generał w labiryncie i Miłość w czasach zarazy.
oprac. mat. pras. do.
