W rocznicę przyznania Oldze Tokarczuk Nagrody Nobla, we współpracy z Wrocławskim Domem Literatury oraz Wydawnictwem Muchomor, Fundacja Olgi Tokarczuk rusza z konkursami literackimi skierowanymi do uczniów szkół podstawowych i liceów. To pierwszy etap realizacji programu edukacyjnego „Jak zdobyć Nagrodę Nobla?”.
„Równość” to jeden z najważniejszych filarów działalności Fundacji Olgi Tokarczuk – dlatego fundacja rozpoczyna program, który podkreśla rolę czytania i pozwala odkryć siłę literatury. Jak wiadomo, czytanie buduje kompetencje społeczne, emocjonalne i kognitywne, ma także moc niwelowania różnic społecznych.
Konkurs dla szkół podstawowych z Wrocławskim Domem Literatury
Na początek, wraz z Wrocławskim Domem Literatury, organizatorzy ogłaszają konkurs dla uczniów i uczennic szkół podstawowych, który pomoże im poczuć, jak działa literatura. Uczestnicy będą mogli spróbować swoich sił w roli pisarek i pisarzy. Ich zadaniem będzie stworzenie krótkiej bajki lub opowiadania inspirowanych tematem powieści, którą Olga Tokarczuk zaczęła pisać w wieku 12 lat. Była to historia o wielodzietnej rodzinie czarodziejów, która przeprowadza się z miejsca na miejsce i nigdzie nie może zapuścić korzeni. Konkurs ma charakter otwarty i skierowany jest do dwóch grup wiekowych: 4-5 klasa oraz 6-8 klasa. Szkoły mogą zgłaszać prace uczniów, które nie przekraczają 6000 znaków (ze spacjami) i przesyłać je do 25 listopada na adres: [email protected], wpisując w tytule: „Jak zdobyć Nagrodę Nobla? Konkurs dla szkół podstawowych”. Wyniki zostaną ogłoszone 10 grudnia 2020 r., w rocznicę otrzymania przez Olgę Tokarczuk Literackiej Nagrody Nobla, na stronie internetowej www.literatura.wroclaw.pl. Na laureatów czekają książki z autografem Noblistki i czytniki e-booków. 10 grudnia zostanie również ogłoszony kolejny konkurs – tym razem dla licealistów. Dla nauczycieli przygotowane zostały trzy scenariusze lekcji, które pomogą dzieciom przygotować się do pisania i zrozumieć perspektywę „czułego narratora” z mowy noblowskiej Olgi Tokarczuk. Scenariusze napisały Jolanta Bidzińska i Aurelia Ściboroń, mentorki i tutorki ze Szkoły Edukacji Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności. Scenariusze lekcji i szczegółowy regulamin konkursu są dostępne na www.literatura.wroclaw.pl.
Napisz swój rozdział o Oldze Tokarczuk. Konkurs z Wydawnictwem Muchomor
Równolegle z konkursem dla podstawówek Fundacja Olgi Tokarczuk, wraz z Wydawnictwem Muchomor, ogłosiła konkurs na rozdział o Oldze Tokarczuk do nowego wydania książki Katarzyny Radziwiłł „Jak zdobyć Nagrodę Nobla?“. Do udziału w konkursie zaproszeni są uczniowie i uczennice liceów i starszych klas szkół podstawowych. Rozdział o Noblistce powinien opisywać jej twórczość i dokonania, za które została uhonorowana Nagrodą Nobla. Jego odbiorcami będą czytelnicy w wieku 9-12 lat. Objętość tekstu może wynosić do 1300 znaków (ze spacjami). Prace należy nadsyłać do 30 listopada na adres: [email protected] z tytułem „Olga Tokarczuk“ lub pocztą tradycyjną na adres: Katarzyna Radziwiłł, Muchomor, ul. Wąchocka 11/13 m.1 03-934 Warszawa. Laureat konkursu zostanie ogłoszony 10 grudnia 2020 r., a jego praca znajdzie się w nowym wydaniu książki „Jak zdobyć Nagrodę Nobla?“.
Program edukacyjny „Jak zdobyć Nagrodę Nobla?” to szereg zróżnicowanych działań: od konkursów dla uczniów, poprzez scenariusze lekcji i materiały dydaktyczne dla nauczycieli, do wydania poradnika z dobrymi praktykami czytelniczymi. – Szkołom, które zechcą wprowadzić do swoich programów działania kształtujące nawyk czytania, Fundacja zamierza przyznawać tytuł „Szkoły przyjaznej przyszłym Noblistom” – zapowiada Izabella Kaluta, wiceprezeska Fundacji Olgi Tokarczuk. We współpracy ze Stowarzyszeniem Wikimedia Polska powstanie również otwarte repozytorium scenariuszy lekcji, zarejestrowanych zajęć oraz materiałów dydaktycznych i inspiracji dla nauczycieli dotyczących m.in. Nagrody Nobla oraz twórczości Olgi Tokarczuk.
Więcej informacji: www.muchomor.pl, www.literatura.wroclaw.pl oraz www.facebook.com/FundacjaOlgiTokarczuk
***
Fundacja Olgi Tokarczuk została założona w marcu 2020. Jej celem jest wspieranie kultury i sztuki polskiej oraz światowej, w Polsce i za granicą, jak również promocja i wspieranie szeroko pojętej ochrony praw człowieka, demokracji, społeczeństwa obywatelskiego, swobód obywatelskich, środowiska, przeciwdziałanie dyskryminacji, wspieranie praw kobiet oraz promocja i wspieranie wszechstronnego rozwoju Polski, w szczególności Wrocławia i Dolnego Śląska. W skład Rady Fundacji wchodzą: Irek Grin (Przewodniczący Rady), Agnieszka Holland i Olga Tokarczuk. Zarząd Fundacji tworzą: Grzegorz Zygadło, Izabella Kaluta i Zbyszko Fingas.
Więcej informacji:
www.facebook.com/FundacjaOlgiTokarczuk
www.instagram.com/tokarczuk_olga
www.fundacjaolgitokarczuk.org
mat. pras.
Publicystyka:
Fundacja Olgi Tokarczuk, nowa książka i „Jesień we Wrocławiu Mieście Literatury”
Ostatnio w moje ręce wpadła ciekawa książeczka, w której znalazłam, może kilkanaście słów, w tym przede wszystkim – onomatopeje. Rozsmakowywałam się w am, amach, ciap, ciapach, dzyń, dzyniach, gul, gulach, kukurykach, kwakach, oj, ojejach, ram, tam, tamach… Zanim „Wrocławski abecadlik” z Wydawnictwa Warstwy przyniósł mi na drugie piętro kurier nie zdawałam sobie sprawy z ogromu możliwości wypowiadania wyrazów dźwiękonaśladowczych.
„Wrocławski abecadlik” dla najmłodszych dzieci stworzyli wrocławscy twórcy. Ewa i Paweł Pawlakowie zaprosili w nim na spacer, którego rytm wyznaczyli kolejnymi literami alfabetu.
Lody na tle Ostrowa Tumskiego, zabawy w Parku Szczytnickim, gra w piłkę przed Halą Stulecia, spotkanie z Noblistką przed ZOO, zachwyt nad Iglicą, spotkania z krasnoludkami, sen nad Ratuszem i Mostem Grunwaldzkim… – czytelnicy i oglądacze poznają najpiękniejsze miejsca we Wrocławiu.
„Wrocławski abecadlik” Ewa i Paweł Pawlakowie, Wydawnictwo Warstwy
Szata graficzna książeczki zachwyci niejednego. Świat wyczarowany przez Ewę i Pawła Pawlaków z kolorowych skrawków materiału z pewnością wciągnie każdego swoimi detalami w graficzno- onomatopeiczną opowieść o Wrocławiu.
Ewa Kozyra-Pawlak odkąd ukończyła wrocławską Akademię Sztuk Pięknych, ilustruje książki, używając kawałeczków tkanin. Paweł Pawlak zajmuje się wymyślaniem książek, ilustracją, projektowaniem graficznym, malarstwem i oprawą obrazów. Ich pomysłowy „Wrocławski abecadlik” dostępny jest w księgarni Wydawnictwa Warstwy.
oprac. i foto: Dorota Olearczyk
Tekst powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Warstwy.
W połowie października swoją premierę miała książka „Kołakowski. Czytanie świata. Biografia” autorstwa Zbigniewa Mentzla. To pierwsza biografia wybitnego myśliciela, Leszka Kołakowskiego – postaci, która inspiruje, humanisty i nonkonformisty cenionego za odwagę i niezależność myśli.
Autor książki – Zbigniew Mentzel był uczniem i przyjacielem Kołakowskiego, dotarł do wielu źródeł, w tym archiwów rodzinnych, które przełożyły się na rzetelnie i ciekawie napisaną biografię.
Leszek Kołakowski, wybitny filozof niechętnie mówił o sobie i życiu prywatnym. Pozbawiony w PRL-u prawa nauczania i obłożony zakazem druku, opuścił w 1968 roku Polskę, by wkrótce zostać profesorem prestiżowego All Souls College w Oksfordzie.
„Kołakowski. Czytanie świata. Biografia” Zbigniew Mentzel, Wydawnictwo Znak
Jego tezy o nadziei i beznadziejności stały się w latach 70. głównym źródłem intelektualnej inspiracji dla powstającej w Polsce opozycji demokratycznej, a Główne nurty marksizmu, wielki rozrachunek z totalitaryzmem, to jedna z najważniejszych książek XX wieku.
Zbigniew Mentzel dociera do interesujących źródeł i kreśli obraz myśliciela w niebanalny sposób. Prowadzi czytelnika przez meandry politycznych uwarunkowań i osobistych wspomnień bohatera.
Przeczytawszy w dzieciństwie z ciekawością „Potop” Sienkiewicza, już jako piętnastolatek Leszek uznał, że to „ literatura dydaktyczna”, że Sienkiewicz „za bardzo poucza nas wszystkich” i że jego patriotyzm jest „nadęty”.
Stajemy się świadkami aresztowania Ireny Sendlerowej, czytamy wspomnienie Władysława Bartoszewskiego z aresztowań 1943 roku, kiedy nazwisko Jerzego Kołakowskiego znalazło się na liście zatrzymanych. Potem Leszczek już nie zobaczył ojca.
W 1944 roku Leszek zdaje małą maturę – egzamin kończący edukację w czteroletnim gimnazjum. W wieku czternastu lat zaczyna tłumaczyć dzieła Owidiusza, Baudelaire’a, Goethego.
Autor dociera do wspomnień pierwszego spotkania z Tamarą- przyszłą żoną.
Jesteśmy świadkami historii.
„O czwartej nad ranem, 6 marca 1953 roku, w mieszkaniu państwa Kołakowskich zadzwonił telefon. Henryk Holland już wiedział: Stalin nie żyje!”
Dalej czytamy o makabrycznym pogrzebie, podczas którego ludzie się tratowali. Potem, płynnie uwaga czytelnika kierowana jest w stronę rozważań o: doktrynach Spinozy, rewizji rewizjonizmu, sekretach libertynów, kapeluszu, w którym było najbardziej do twarzy Kołakowskiemu. W biografii znajdujemy też sporo wiadomości o Adamie Michniku, Tadeuszu Konwickim, Jerzym Giedroyciu.
Czytamy o czasach paryskich państwa Kołakowskich, o eseju „Czy diabeł może być zbawiony?”.
„Kołakowski. Czytanie świata. Biografia” Zbigniew Mentzel, Wydawnictwo Znak
Dowiadujemy się jak Kołakowski przeżył spotkanie z papieżem Janem Pawłem II.
Znajdujemy tu także anegdoty ze środowiska amerykańskiego instytutu. „Z pewnością Kołakowski nie był nauczycielem, który egzekwuje i sprawdza stopień opanowania materiału; studentom ufał i dawał im wolną rękę”.
Autor biografii przytacza także błyskotliwe riposty Kołakowskiego. „[…] nie będę odpowiadał na pytanie, czy wierzę w Boga, bo myślę, że Pan Bóg już to wie”.
Znajdujemy tu informacje o problemach zdrowotnych myśliciela i programie „Mini wykłady o maxi sprawach”, w którym o władzy, sławie, równości, kłamstwie, tolerancji, podróżach, cnocie i odpowiedzialności zbiorowej opowiada z pamięci.
Zapytany przez Jacka Żakowskiego o najważniejsze dobro w życiu odpowiada, nieco przymuszany, „że wśród dóbr ważnych w życiu na pierwszym miejscu jest przyjaźń”.
„Kołakowski. Czytanie świata. Biografia” Zbigniewa Mentzla wyróżnia się rzetelnością opracowania, bogatymi przypisami i pomocnymi dodatkami. Inspiruje i zmusza do myślenia prawie tak silnie, jak sam jej bohater.
oprac. i foto: Dorota Olearczyk
Tekst powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak.
Publicystyka:
https://pik.wroclaw.pl/leszek-kolakowski-wejscie-i-wyjscie-oraz-inne-utwory-ku-przestrodze-i-dla-zabawy/
„Stąd i stamtąd” to tomik poezji, w którym wrażliwemu oglądowi świata, ulotnym obrazkom przyrody, medytacjom i modlitwom, wspomnieniom z podróży i portretom bliskich towarzyszą wiersze reagujące na bieżące wydarzenia. Publikacja przyciąga uwagę symboliczną grafiką umieszczoną na okładce.
„Stąd i stamtąd” tomik poezji ks. Alfreda Marka Wierzbickiego , Wydawnictwo Znak
Autor prowadzi wrażliwy, poetycki dialog ze współczesnością.
„Ten człowiek
[…]
kto mówi z pozycji wyższości
już stracił rację”.
Obrazy osobistych doświadczeń z wypadku przeplata horacjańską radością z rzeczy małych i codziennych.
„Ach smażenie jajecznicy na boczku
[…]
Tego śniadania mogło już nie być,
[…]”
Zmagając się z chorobą i cierpieniem pisze:
„Mam kaszel taki sam jak u ojca
[…]
Aż tylu umarłych wyrywa się z moich trzewi?”
„Stąd i stamtąd” tomik poezji ks. Alfreda Marka Wierzbickiego , Wydawnictwo Znak
Wiersze Alfreda Marka Wierzbickiego to głos piętnujący społeczne zło, formułujący oceny moralne, poruszający sumienia – a jednocześnie ujmujący poetycką wyobraźnią i mądrością, empatią i ciepłem, skromnością i dystansem do siebie.
Alfred Marek Wierzbicki (ur. 1957) jest księdzem, filozofem, poetą. Zajmuje się w nich m.in. etyką walki bez przemocy, totalitaryzmem, demokracją, współczesną kondycją chrześcijaństwa, dialogiem międzyreligijnym, przygląda się związkom literatury i filozofii. W poezji szuka „formy pojemnej”, mieszczącej przeżycia osobiste i sprawy bardziej powszechne.
oprac. i foto: Dorota Olearczyk
Tekst powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak.
Heraklit z Efezu wymyślił formułę filozoficzną do zobrazowania tego, że wszystko na świecie jest zmienne i nietrwałe. Określił ją słynnym łacińskim panta rhei – wszystko płynie. Karol Maliszewski – pisarz i krytyk literacki z wyraźnym talentem słowotwórczym stworzył literackiego i poetyckiego Pantareja. W książeczce wierszy dla małych i dużych opisał „Przypadki Pantareja” (nie mylić z „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadkami” – powieścią Ignacego Krasickiego). Karol Banach – utalentowany grafik do słów dołożył oryginalną formę i ciekawe ilustracje.
„Przypadki Pantareja. Wiersze dla małych i dużych” Karol Banach, Karol Maliszewski, Wydawnictwo Warstwy
Publikacja o nietypowych rozmiarach przyciąga uwagę harmonijkową formą. Można ją rozłożyć jak folder i zająć całą podłogę salonu. Wtedy nawet najbardziej oporni czytelnicy natkną się na leżącą, kolorową lekturę i wpadną na Pantareja bez specjalnej zachęty. Potem już tylko krok do dania susa w niezwykłą rytmikę fraz, śmieszne skojarzenia, zabawy słowem i jego brzmieniem.
„Kwiecień tylko kwieci,
ale nie wykwieca,
w zielonej ciemności
potrzebna jest świeca” (fragm. wiersza „Brzmiące miesiące”)
„Pantarej, mokry drań.
I została wywieszka:
byłem, będę i wrócę,
tylko kilogramy zrzucę
i niepotrzebną złość.Wrócę, gdy będę miał dość.” ( fragm. wiersza „Pantarej tu nie mieszka”)
„Przypadki Pantareja. Wiersze dla małych i dużych” Karola Banacha i Karola Maliszewskiego to przyjemna familijna lektura.
tekst i foto: Dorota Olearczyk
Tekst powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Warstwy.
Ossolineum chcąc zaspokoić potrzebę dotarcia do cennych utworów literatury polskiej i powszechnej wydało wznowienie wyboru poezji Wisławy Szymborskiej. Tomik poprzedzony rozprawą wstępną z omówieniem twórczości Noblistki na szerokim tle porównawczym może przynieść wiele korzyści czytelnikowi w każdym wieku i na każdym etapie edukacji.
Wisława Szymborska „Wybór poezji”, Wydawnictwo Ossolineum
Po dwudziestu latach od otrzymania przez krakowską poetkę Nagrody Nobla popularność poezji Wisławy Szymborskiej nie słabnie. To twórczość pełna przewrotnego humoru, powściągliwości uczuć, filozoficznej głębi, refleksji nad istotą człowieka…- trudno się dziwić, że doczekała się wielu komentarzy naukowych i krytycznych. Edycja utworów poetki w Bibliotece Narodowej zasługuje na szczególną uwagę.
Znajdujemy tutaj wybór wierszy wczesnych tomików z lat czterdziestych i pięćdziesiątych. Przypomnimy sobie „Gawędę o miłości ziemi ojczystej”, której uczyliśmy się na pamięć w szkole, nucimy z Korą lub Łucją Prus „Nic dwa razy się nie zdarza”, z Michałem Bajorem „Buffo”, a z Grzegorzem Turnauem „Atlantydę”. Potem przechodzimy przez lata sześćdziesiąte i w tomie „Sól” nurzamy się „W rzece Heraklita”, pukamy do drzwi kamienia w „Rozmowie z kamieniem”. Przez wybrane wiersze z tomów „Sto pociech”, „Wszelki wypadek”, „Wielka liczba”, „Ludzie na moście”, „Koniec i początek”, „Chwila”, „Dwukropek”, „Tutaj” i „Wystarczy” przechodzimy przez lekturę najbardziej reprezentatywnych utworów poetki.
Objaśnienia wierszy uświadamiają czytelnikowi, jak rozległa jest erudycja Wisławy Szymborskiej. Wstęp staje się przewodnikiem po najważniejszych tematach, motywach i rozwiązaniach formalnych tej poezji. Kilka uwag o biografii poetki, zmiennych czasach historycznych oraz omówienia felietonów, limeryków i kolaży Szymborskiej dopełniają całości. Wybór, wstęp i opracowanie tomik zawdzięcza Wojciechowi Ligęzie.
oprac. i foto: Dorota Olearczyk
Tekst powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Ossolineum.
Natalia Kukulska przedstawia największy muzyczny projekt w swoim życiu! – tak zapowiadana jest płyta „Czule struny”. Artystka w towarzystwie wybitnych muzyków i… Fryderyka Chopina prezentuje dziesięć kompozycji mistrza z Żelazowej Woli.
„Czułe struny” Natalia Kukulska i Sinfonia Varsovia | album muzyczny, Wydawca Agora
„Czułe Struny” to największa artystyczna produkcja na naszym rynku fonograficznym, jak również wydarzenie bez precedensu na świecie. Wybrane dzieła Fryderyka Chopina po raz pierwszy zostały opracowane w formie utworów symfonicznych, do których powstały teksty. Dostały one nową, wielowarstwową oprawę̨ od pięciu znamienitych polskich kompozytorów i aranżerów: Krzysztofa Herdzina, Nikoli Kołodziejczyka, Adama Sztaby, Pawła Tomaszewskiego oraz Jana Smoczyńskiego. Pod ich batutą zabrzmiała orkiestra – Sinfonia Varsovia. Obok znakomitych instrumentalistów na gitarach, perkusji i fortepianie zagrali także m.in Robert Kubiszyn, Michał Dąbrówka, Piotr Wrombel. Jakby tego było mało w jednym w utworów gościnnie można usłyszeć Janusza Olejniczaka.
Faktycznie – brzmi zacnie i światowo, odkrywczo i ożywczo. Płyta interpretacyjnie jest ciekawa, muzycznie – znakomita. Słowo to chyba najsłabszy element tego zestawienia. Odbiorca czasem gubi się w sensach fraz i rymów, wielość zaimków i transakcentacja trochę zaburza piękno odgrywanych walców, nokturnów, preludiów, polonezów, mazurków i etiud. Niektóre utworu brzmią zjawiskowo, inne tylko bardzo dobrze, ale jak tu mierzyć wielkość spotkania muzyki klasycznej z popularną. Niezaprzeczalną wartością albumu jest udana próba połączenia tych, zdawałoby się, nieco odległych światów.
W nagranie „Czułych strun” twórczo i wykonawczo zaangażowanych było blisko 100 osób.
„Czułe struny” Natalia Kukulska i Sinfonia Varsovia | album muzyczny, Wydawca Agora
Jednym z pretekstów do powstania albumu jest jubileusz 210 urodzin Fryderyka Chopina, który przypada na bieżący rok. Inicjatywa tego wydawnictwa oraz pomysł połączenia wszystkich podmiotów muzycznych wyszły od Natalii Kukulskiej, która wykonuje utwory Chopina w nowej odsłonie i jest autorką połowy tekstów na ten album. Obok niej, za warstwę liryczną odpowiadają cenione autorki i artystki, które wokalistka zaprosiła do tego projektu, a są to: Mela Koteluk, Kayah, Gaba Kulka, Natalia Grosiak (Mikromusic) i Bovska.
„Dotykamy muzyki Fryderyka Chopina. Muzyki niezwykle kunsztownej i pomnikowej. Na pewno wymaga to odwagi, ale jeżeli w muzykę wkłada się całe serce, profesjonalizm i spotykają się ludzie o takich wrażliwościach i talentach, jak moi goście, może z tego wyjść coś pięknego, nowego, a zarazem przypominającego nam o wielkości pierwowzoru.” – mówi Natalia Kukulska.
Posłuchajcie, bo warto. To odkrywczy projekt muzyczny oddany w ręce słuchaczy z czułością.
oprac. i foto: Dorota Olearczyk
Tekst powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Agora.
Lista utworów:
1. Z wyjątkiem nas [Etiuda E-dur] w aranżacji Krzysztofa Herdzina
2. Ktoś całkiem nowy [Etiuda As-dur] w aranżacji Nikoli Kołodziejczyka
3. Czułe struny [Polonez As-dur] w aranżacji Pawła Tomaszewskiego
4. Powiem Ci kiedy [Walce a-moll] w aranżacji Jana Smoczyńskiego
5. Pod powieką [Preludium e-moll] w aranżacji Pawła Tomaszewskiego
6. Tu i teraz [Nokturn Es-dur] w aranżacji Adama Sztaby
7. Znieczulenie [Preludium c-moll] w aranżacji Jana Smoczyńskiego
8. Przedsionek [Koncert fortepianowy e-moll] w aranżacji Nikoli Kołodziejczyka
9. Oda do serca [Mazurek a-moll] w aranżacji Krzysztofa Herdzina
10. Zezowate szczęście [Mazurek F-dur] w aranżacji Adama Sztaby
Publicystyka:
Do księgarń wszedł pierwszy tom bestsellerowej francuskiej serii „Baletnice”. „Baletnice. Przyjaciółki i rywalki” Elisabeth Barféety w tłumaczeniu Natalii Zmaczyńskiej to książka adresowana do dziewczynek. Zgrabnie wprowadza czytelniczki w świat marzeń, przyjaźni i emocji, jakie przeżywają bohaterki – uczennice prestiżowej szkoły baletu.
Spotykają się tam dziewczynki o wyjątkowych talentach. Ich przygody rozgrywają się w Paryżu, jednak codzienne rozterki i wyzwania są bliskie szkolnym przeżyciom dziewczynek uczęszczających nie tylko do francuskich szkół.
„Baletnice. Przyjaciółki i rywalki” Elisabeth Barféety, Wydawnictwo Znak
Maya jest bardzo wrażliwa. Constance jest zawsze idealna. Zoya wszystko robi po swojemu. Każda z nich jest inna, wszystkie mają jednak to samo marzenie: zostać najlepszą baletnicą i tańczyć na zawodowej scenie.
Autorka „Baletnic. Przyjaciółek i rywalek” Elisabeth Barféety zadaje pytania dotyczące etycznej strony dążenia do realizacji marzeń. Czy w świecie, gdzie nie każda z dziewczynek może wygrać, znajdzie się miejsce na przyjaźń i lojalność? Czy lepiej jest zwyciężyć, czy zyskać przyjaciółkę?
Cieszę się, że książka wreszcie została przetłumaczona na język polski. Autorka z dużą precyzją opisuje szkołę, plan zajęć, internat, a nawet plastikowe poszetki na telefony przy wejściu do klas! Choć nie zawsze było tak różowo, cieszę się, że książka choć trochę przybliży tryb życia uczniów w Operze Paryskiej. Taneczny strzał w dziesiątkę! – zdradza Emilia Sambor, jedyna Polka, która ukończyła szkołę baletu przy Operze Paryskiej.
oprac. i foto: Dorota Olearczyk
Tekst powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak.
