Spotkanie z Danem Lungu oraz z tłumaczką książki na język polski, Radosławą Janowską- Lascar, będzie przeplatane czytaniem fragmentów powieści przez aktorkę Wrocławskiego Teatru Współczesnego, Zinę Kerste.
„Przysięgła sobie, że jeżeli mama nie wróci w ciągu miesiąca, wyruszy po nią do Włoch. Nie wiedziała, jak to zrobi, ale była zdecydowana znaleźć jakieś rozwiązanie. (…) Kto jedzie do Włoch, nigdy już nie wraca, chociaż obiecuje, że przyjedzie. Stamtąd można tylko rozmawiać przez telefon. Włosi bardziej śpiewają, niż mówią, i tak samo dzieje się z głosem mamy. Śpiewa słowa, aby nie można było poznać, jak bardzo jest smutna; żeby nie dało się poznać, że kłamie. Włochy to kraj w kształcie telefonu. Wszystkie mamy krzyczą do słuchawki, że niedługo przyjadą, ale żadna nie dotrzymuje słowa”.
Powieść „O dziewczynce, która bawiła się w Boga” autorstwa jednego z najbardziej cenionych i tłumaczonych współczesnych pisarzy rumuńskich Dana Lungu, uznana została za Najlepszą Książkę Roku 2014, otrzymała także nagrodę czasopisma „Observator Cultural”.
Dan Lungu porusza w niej kwestie związane z konsekwencjami zróżnicowanego rozwoju gospodarczego Europy i przedstawia losy migrantów zarobkowych w Europie oraz ich pozostających w kraju pochodzenia rodzin.
Historia głównej bohaterki powieści ilustruje zjawisko tzw. eurosieroctwa – w sytuacji, gdy rodzinie nie starcza pieniędzy na życie, jedno z rodziców (w tym przypadku matka, co wydaje się bardziej dotkliwe dla dziecka) decyduje się na wyjazd za granicę do pracy. Wiąże się to z rozłąką i trudnymi życiowymi doświadczeniami, które wielu Rumunów, ale również i Polaków, poznało na własnej skórze – tej fenomen społeczny, tak bardzo dotkliwie odczuwany w społeczeństwie rumuńskim, jest oczywiście obecny i w naszym kraju.
Spotkanie odbędzie się w nawiązaniu do prowadzonego przez Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce z siedzibą w Warszawie cyklu Literatura na Jasnej, mającym przybliżyć Polakom twórczość literacką pisarzy europejskich, a równocześnie wspierać wymianę kulturową oraz sprzyjać lepszemu porozumieniu między mieszkańcami Unii Europejskiej.
Spotkanie odbędzie się w czwartek 30 listopada o godz. 17:00 w Domu Europy we Wrocławiu w języku polskim i rumuńskim.
Zapewniamy tłumaczenie symultaniczne w obu językach.
Prosimy o potwierdzenie przybycia do dnia 28 listopada na www.bit.ly/widok-literatura, mailowo na adres: [email protected] lub telefonicznie pod numerem telefonu: 71 324 09 904. Wstęp wolny.
Prowadzenie – Łukasz Wojtusik.
Więcej informacji na: https://ec.europa.eu/
Data:
30 listopada 2017 17:00 – 20:00
Lokalizacja:
Dom Europy
ul. Widok 10,
50-052 Wrocław
Sprzedał w Polsce ponad 1 500 000 egzemplarzy książek, w tym samego Oskara i pani Róży ponad 500 000! Eric-Emmanuel Schmitt promował ostatnio swoją najnowszą powieść w Polsce. Człowiek, który widział więcej intryguje i pobudza do aksjologicznych refleksji.
Mistrz filozoficznych przypowieści tym razem pyta jak to możliwe, że w świecie, w którym pragniemy miłości, jest również miejsce na zło? Jak to się dzieje, że ludzie w imię Boga dopuszczają się najgorszych zbrodni.
O co zapytałbyś Boga, gdybyś mógł z Nim porozmawiać?
Huk, błysk. Chwilę potem gorąca fala powietrza, która podrzuca w niebo nawet najcięższe przedmioty. Augustin niewiele pamięta z momentu wybuchu. Widział zamachowca-samobójcę, to pewne. Kim była postać, która mu towarzyszyła? Tego Augustin nie jest pewien i nikomu nie chce o tym mówić.
Od dziecka ukrywa swój dar. Widzi więcej. Widzi tych, którzy odeszli.
Czy jego niezwykła zdolność pozwoli zapobiec kolejnemu nieszczęściu? Tego nie zdradzę.
Mały Oskar z Oskara i Pani Róży pisał do Pana Boga listy, dorosły Augustin z Człowieka, który widział więcej przeprowadza z Nim wywiad, na który czytelnik musi długo czekać, uczestnicząc w zamachach terrorystycznych, śledztwie, śpiąc z bezdomnym bohaterem na squattach i odbywając z nim bezpłatny staż w redakcji brukowego pisma. Między czasie spotyka E. E. Schmitta, odbywa w nim rozmowę, wypija tajemniczy napar, który pozwala mu spotkać się z Wielkim Okiem.
Człowiek, który widział więcej to ciekawa literatura dla każdego, kto zastanawia się, gdzie jest Bóg, który pozwala na cierpienie, głód, wojny… Czy jest mściwy i zły? Czy karze człowieka za grzechy, czy zostawia mu wolną wolę i jest rozczarowany ludzkim sposobem korzystania z wolności?
oprac. Dorota Olearczyk
Wrocław nie tylko tworzy sztukę, ale również ją kolekcjonuje. Możemy się o tym przekonać oglądając najnowszą wystawę zorganizowaną przez Muzeum Współczesne Wrocław.
Tym razem industrialne przestrzenie niemieckiego schronu przeciwlotniczego wypełnione zostały pracami pochodzącymi z kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Stowarzyszeniu udało się zgromadzić przez ostatnią dekadę imponujący, prawdziwie interdyscyplinarny i reprezentatywny zbiór sztuki nowoczesnej.
Na wystawie, która potrwa do 23 marca 2018 r., zobaczymy jedynie pewną część kolekcji. Zgodnie z intencją organizatorów, w Muzeum Współczesnym zaprezentowane zostały prace związane z wrocławskim środowiskiem. Jednak w żadnym wypadku ekspozycja nie miała na celu wyłonienia kanonu najważniejszych dla Wrocławia twórców. Jak wyjaśnia kuratorka wystawy – Anna Kołodziejczyk – wystawie przyświecała raczej myśl o przedstawieniu różnych obszarów praktyk skupionych wokół Wrocławia oraz o próbie określenia ich wzajemnych relacji oraz wspólnych płaszczyzn.
To właśnie różnorodność obszarów działań twórczych oraz mnogość form jest atutem całego przedsięwzięcia – od tradycyjnych technik malarskich i przestrzennych obiektów po liczne instalacje w tym instalacje wizualno-dźwiękowe i projekcje wideo. Dzięki Dolnośląskiemu Towarzystwu Zachęty Sztuk Pięknych możemy być świadkami zjawisk artystycznych powstałych na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu lat – począwszy od poezji konkretnej i wrocławskiej sztuki konceptualnej skończywszy na ostatnich realizacjach najmłodszych twórców.
W ekspozycji nie odnajdziemy chronologicznej, gatunkowej czy tematycznej narracji. Widz sam, swobodnie poruszając się po sieci korytarzy i pomieszczeń, dokonuje wyboru obcowania ze sztuką, stając się zarazem uczestnikiem tej niezwykłej i wciągającej w każdy zaułek przestrzeni.
Wszystkie prace swoją siłą oddziaływania przyciągają uwagę zwiedzającego. Spośród prezentowanych na wystawie pięćdziesięciu pięciu autorów, niewątpliwie warto wspomnieć o Krystianie Truth Czaplickim – artyście młodego pokolenia, tworzącym z pogranicza land artu oraz street artu, autorze konstruktywistycznych instalacji często zlokalizowanych w przestrzeni naszego miasta. Na wystawie zobaczymy jego instalację Zmęczenie będącą kompozycją kilkudziesięciu obiektów – czarnych kół – idealnych figur o minimalistycznej formie pozostawionych w pozornym tylko nieładzie.
Kolejnym interdyscyplinarnym artystą jest Tomasz Domański – poruszający się w obszarze rzeźby, obiektów, instalacji, wideo, fotografii oraz performansu. Jedna z jego prac Hommage a Marcel Proust (olbrzymia powierzchnia pokryta zużytymi torebkami po herbacie) eksponowana była niedawno na wystawie Art work na Dworcu Głównym. W Muzeum Współczesnym zobaczymy z kolei wideo-projekcję artysty. Jest to zapis migawkowo pojawiających się twarzy obu płci, przewijających się na ekranie wraz z upływem wieku by na koniec ulec całkowitemu zatarciu. Projekcji towarzyszy dźwięk buddyjskiej mantry. Tytuł pracy Mamatataija … a może Mama tata i ja?
Osobiście, urzekła mnie również praca Romualda Kutery Podwójne cięcie – wideoinstalacja z wykorzystaniem stalowej blachy. Artysta niewątpliwie odwołuje się w niej do słynnego przeciętego płótna – dzieła Lucio Fontany, ale swój efekt uzyskuje w zupełnie odmienny sposób, typowy dla swojej twórczości. By się dowiedzieć w jaki sposób zachęcam do obejrzenia wystawy.
tekst i foto: Barbara Haręża
